Μήνυμα του ΚΚΕ στο λαό για τη νέα χρονιά

Το ΚΚΕ εύχεται καλή και αγωνιστική χρονιά στους εργατοϋπαλλήλους, στους ανέργους, στους αυτοαπασχολούμενους, στους φτωχούς αγρότες, στους νέους και τις γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων, στους πρόσφυγες και μετανάστες, που ζουν ή παραμένουν εγκλωβισμένοι στη χώρα μας.

Το 2017, που ξεκινάει με νέα βάρη για το λαό μας, μπορεί να αφήσει ένα ισχυρό αποτύπωμα στην προσπάθεια ανασύνταξης του εργατικού κινήματος, οικοδόμησης της κοινωνικής συμμαχίας, ισχυροποίησης του ΚΚΕ, για να ανοίξει ο δρόμος για ένα καλύτερο αύριο για το λαό μας.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, αλλά και τα άλλα κόμματα του συστήματος, παρά τις μεταξύ τους διαφωνίες για την κυβερνητική καρέκλα, καλλιεργούν στο λαό την ψεύτικη προσδοκία ότι η ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας θα βάλει δήθεν τέλος στις θυσίες του λαού, θα ανακόψει την πορεία επιδείνωσης της ζωής του.

Η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική. Ακόμη και αν υπάρξει κάποια ανάκαμψη, θα είναι για τα κέρδη των λίγων, θα είναι αβέβαιη, γιατί οι ίδιες οι εξελίξεις στην παγκόσμια και ευρωπαϊκή οικονομία είναι δυσοίωνες. Πάνω απ’ όλα θα είναι μια ανάκαμψη που όχι μόνο δεν θα αναπληρώσει τις τεράστιες απώλειες για το λαό, αλλά και θα συνοδευτεί με νέα μέτρα, «ματωμένα» πλεονάσματα, διαρκείς «κόφτες» εργατικών – λαϊκών δικαιωμάτων.

Ο καπιταλισμός δεν γεννά μόνο κρίσεις, φτώχεια και ανεργία, αλλά και πολέμους. Οι εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή, οι ανταγωνισμοί ανάμεσα σε ισχυρά κράτη και περιφερειακές δυνάμεις για τις πρώτες ύλες και τους δρόμους μεταφοράς, φέρνουν πιο κοντά την απειλή ενός πιο γενικευμένου πολέμου.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ συμμετέχει ενεργά σε όλους τους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς. Μαζί με τις άλλες αστικές πολιτικές δυνάμεις, καθησυχάζει τον ελληνικό λαό ότι η συμμετοχή της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ είναι παράγοντας «ειρήνης και ασφάλειας στην περιοχή». Έχει νομιμοποιήσει στο Αιγαίο την παρουσία του ΝΑΤΟ, το οποίο δεν αναγνωρίζει θαλάσσια σύνορα και ενθαρρύνει την επιθετική στρατηγική της Τουρκίας. Την ίδια στιγμή, στο άλυτο, για 42 χρόνια, πρόβλημα εισβολής – κατοχής στην Κύπρο, προτείνουν ως λύση την ντε φάκτο διχοτόμηση, μέσω ενός νέου σχεδίου τύπου «Ανάν».

Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση, το ΚΚΕ δίνει όλες του τις δυνάμεις για να δυναμώσει η εργατική – λαϊκή πάλη κι αλληλεγγύη, για να υπάρχει πραγματική ανακούφιση του λαού, ανάκτηση των απωλειών, ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών.

Προετοιμάζει το 20ό Συνέδριό του, που θα διεξαχθεί την άνοιξη του 2017, με τη φιλοδοξία να γίνει πιο ισχυρό, πιο ικανό στην ανάπτυξη του εργατικού – λαϊκού κινήματος και την προώθηση της συμμαχίας των λαϊκών στρωμάτων σε κατεύθυνση ρήξης και ανατροπής με το καπιταλιστικό σύστημα. Αυτό είναι ακόμα πιο επιτακτικό στις σημερινές συνθήκες, που όλα είτε μοιάζουν ακίνητα είτε κινούνται με αργούς ρυθμούς.

Σήμερα υπάρχουν πλούσια πείρα στο λαό και περισσότερες αποδείξεις για να δει ότι καμία κυβέρνηση που υπηρετεί τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, δεν μπορεί να βάλει τέλος στα μεγάλα αδιέξοδα.

Αυτό που χρειάζεται είναι ο λαϊκός αγώνας για τα οξυμένα προβλήματα να βλέπει μπροστά, να μην εγκλωβίζεται στις συμπληγάδες της κυβερνητικής εναλλαγής αντιλαϊκών κυβερνήσεων και μιας ουτοπικής δήθεν φιλολαϊκής διαχείρισης του συστήματος. Να ωριμάζει η σκέψη, η συζήτηση, ο προβληματισμός για το ότι το σημερινό εκμεταλλευτικό σύστημα που, παρά τα επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνολογίας, αναγκάζει τους λαούς να ζουν στη βαρβαρότητα, δεν μπορεί να είναι το μέλλον της ανθρωπότητας.

Στη θέση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας κι εξουσίας, της οικονομίας της αναρχίας και του κέρδους για τους λίγους, πρέπει να μπει η κοινωνική ιδιοκτησία των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, ο επιστημονικός κεντρικός σχεδιασμός της οικονομίας, η παραγωγή για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών.

Με το βάρος αυτής της ευθύνης, το ΚΚΕ συνεχίζει ακόμη πιο αποφασιστικά για να ανταποκριθεί με επιτυχία στα καθήκοντα της εποχής, για την υπόθεση του σοσιαλισμού, που σήμερα, 100 χρόνια μετά την «έφοδο στον ουρανό» -τη Μεγάλη Οχτωβριανή Επανάσταση του 1917- είναι περισσότερο αναγκαίος και επίκαιρος από ποτέ.

Από 30 Μάρτη έως 2 Απρίλη 2017 το 20ό Συνέδριο του ΚΚΕ

Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ δίνει την Κυριακή 18 Δεκέμβρη στη δημοσιότητα, σε ειδικό ένθετο με τον «Κυριακάτικο Ριζοσπάστη», τις Θέσεις για το 20ό Συνέδριο του Κόμματος, που θα πραγματοποιηθεί το διάστημα 30 Μάρτη με 2 Απρίλη 2017 με σύνθημα «Ισχυροποιούμε το ΚΚΕ. Για δυνατό εργατικό κίνημα και κοινωνική συμμαχία. Για την εξουσία – το σοσιαλισμό».

Οι Οργανώσεις του Κόμματος και της ΚΝΕ προετοιμάζουν τη μεγάλη πανεξόρμηση με τον «Κυριακάτικο Ριζοσπάστη», με στόχο την όσο δυνατόν πιο πλατιά διακίνηση της εφημερίδας με τις Θέσεις.

Οι μέρες που απομένουν μέχρι την Κυριακή πρέπει να αξιοποιηθούν, για να είναι όσο το δυνατόν πλατύτερη η διακίνηση της εφημερίδας, για να αποτελέσει η εξόρμηση αυτή σημείο αναφοράς στην πολιτική επαφή και συζήτηση με τους εργαζόμενους, τους νέους, τις γυναίκες των λαϊκών οικογενειών που είχαμε συναντηθεί τα προηγούμενα χρόνια στο εργατικό – λαϊκό κίνημα, που προβληματίζονται θετικά για την πολιτική του Κόμματος ακόμα και αν δεν συμφωνούν σε όλα μαζί του.

Ξεχωριστή σημασία για την επιτυχία της πανεξόρμησης έχει η άμιλλα στη διακίνηση του «Κυριακάτικου Ριζοσπάστη», που ήδη οργανώνεται ανάμεσα στις ΚΟ του Κόμματος, με την απόδοση τιμητικών βραβείων στις πρωτοπόρες Οργανώσεις.

Το ΚΚΕ στηριγμένο στο Πρόγραμμα με την επεξεργασμένη στρατηγική του, όπως αυτό ψηφίστηκε και διαμορφώθηκε στο 19ο Συνέδριό του το 2013, που έχει συναντήσει αποδοχή πέρα από τις γραμμές του Κόμματος και της ΚΝΕ και σε φίλους, οπαδούς, αλλά και ευρύτερες εργατικές και λαϊκές δυνάμεις, προχωρά προς το 20ό Συνέδριό του. Το ΚΚΕ επιδιώκει να αποτιμήσει τη δράση του, να θέσει τους στόχους για το επόμενο διάστημα με κριτήριο πώς καλύτερα θα υπηρετεί η καθημερινή δουλειά του Κόμματος τη στρατηγική, το Πρόγραμμά του.

Τα προηγούμενα χρόνια συσσωρεύθηκε πολύτιμη πείρα από την πολιτική και ιδεολογική παρέμβαση του Κόμματος, τη δράση των κομμουνιστών στο εργατικό – λαϊκό κίνημα, στους αγώνες που πραγματοποιήθηκαν. Πείρα που πρέπει να βοηθήσει για να βγουν ολοκληρωμένα συμπεράσματα, να επισημανθούν τα θετικά βήματα, αλλά και οι αδυναμίες της δουλειάς μας. Πολύ περισσότερο τώρα που οι εξελίξεις τόσο μέσα στη χώρα μας όσο και διεθνώς αναδεικνύουν νέες, σύνθετες δυσκολίες και εμπόδια, αλλά και νέες δυνατότητες για τη δουλειά του Κόμματος. Υπάρχουν, επίσης, νέα στοιχεία που πρέπει να αξιολογούνται, να μελετούνται συστηματικά, να παίρνονται υπόψη στο σχεδιασμό, έτσι ώστε να γίνεται πιο αποτελεσματική η δράση του Κόμματος και της ΚΝΕ.

Στο επίκεντρο του 20ού Συνεδρίου αντικειμενικά θα βρεθεί το ολόπλευρο ιδεολογικό – πολιτικό και οργανωτικό ατσάλωμα του ΚΚΕ ως κόμματος που παλεύει για την ανατροπή του καπιταλισμού, για το σοσιαλισμό – κομμουνισμό. Θα συζητηθεί το πώς σήμερα, σε μη επαναστατικές συνθήκες, το ΚΚΕ δουλεύει για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και την οικοδόμηση της κοινωνικής συμμαχίας ανάμεσα στην εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα της πόλης και του χωριού, σε αντικαπιταλιστική – αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, πώς πρωτοστατεί στην πάλη κατά του ιμπεριαλιστικού πολέμου, με προοπτική την εργατική εξουσία.

Στις Θέσεις της ΚΕ ξεχωριστή θέση έχει το ζήτημα της κομματικής οικοδόμησης, φτιάχνοντας γερές Οργανώσεις του Κόμματος και της ΚΝΕ, πρώτα απ’ όλα στους σημαντικούς κλάδους της οικονομίας, στους χώρους όπου βρίσκεται συγκεντρωμένη η εργατική τάξη, αλλά και στις εργατικές – λαϊκές περιοχές, στα λαϊκά στρώματα της πόλης και του χωριού.

Υπάρχει «καλός» και «κακός» ΣΥΡΙΖΑ; Μια ξαναζεσταμένη επιχείρηση εξαπάτησης του λαού

Με αφορμή τις «παράτες» της κυβέρνησης πριν μερικές μέρες στο Καστελόριζο, όπου οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκαν αγκαλιά με τους φασίστες βουλευτές της Χρυσής Αυγής, η ομάδα των «53+» του ΣΥΡΙΖΑ έριξε ορισμένα «άσφαιρα» πυρά κατά της κυβερνητικής φιέστας. Οι 53 βέβαια δε λένε κουβέντα για τον πυρήνα της κυβερνητικής πολιτικής που είναι η στήριξη της ΝΑΤΟϊκής παρουσίας στο Αιγαίο, η οποία αποτελεί παράγοντα αμφισβήτησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων και υπόθαλψης της τουρκικής επιθετικότητας. Οπως επίσης δε λένε κουβέντα για προηγούμενα επεισόδια αυτού του ιδιάζοντος «φλέρτ» με τη ΧΑ, όπως η συνάθροιση με τη ΧΑ για τη διακαώς επιζητούμενη από τον ΣΥΡΙΖΑ μη-ψήφιση του Προέδρου της Δημοκρατίας από τη Βουλή που οδήγησε στις εκλογές του Γενάρη του 2015 αλλά και στο ΟΧΙ του δημοψηφίσματος.

Δεν αποτελεί βέβαια νέο το ότι μέσα στα κόμματα της αστικής διαχείρισης εμφανίζονται συχνά ομαδοποιήσεις που εκφράζουν μεγαλύτερες ή μικρότερες αποκλίσεις και διαφορετικές προσεγγίσεις στο πλαίσιο της αστικής πολιτικής. Οι διαφοροποιήσεις αυτές αντανακλούν, όχι πάντα με ευθύ τρόπο, είτε διαφορετικές απόψεις για το μείγμα της αστικής διαχείρισης, είτε επιμέρους επιδιώξεις τμημάτων του κεφαλαίου που μπορεί να είναι ανταγωνιστικά ή να απαιτούν άλλες προτεραιότητες, είτε διαφορετικούς προσανατολισμούς στην πολιτική διακρατικών και διεθνών καπιταλιστικών συμμαχιών. Ιδιαίτερα στην τωρινή περίοδο αστάθειας και ευμεταβλητότητας.

Η ύπαρξη αυτών των διαφοροποιήσεων, ιδίως στα κόμματα που ασκούν την αστική διακυβέρνηση, συχνά μεγεθύνεται και προβάλλεται απατηλά ως ένα ελπιδοφόρο ρεύμα, που μπορεί να «διορθώσει» την κυβερνητική πολιτική, ως εναλλακτική μιας «φιλολαϊκής» αστικής διαχείρισης, ή ως δύναμη που μπορεί να ωθεί την κυβέρνηση προς φιλολαϊκές θέσεις. Προκύπτει έτσι και αξιοποιείται μια εικόνα εσωκομματικών ομάδων ή κυβερνητικών στελεχών που δήθεν «πιέζουν» την κυβέρνηση, όπως γίνεται όλους τους τελευταίους μήνες από τον ΣΥΡΙΖΑ, κυρίως με την ομάδα των «53+», αλλά και τον κυβερνητικό ανασχηματισμό.

Εξάλλου, τα αστικά, όπως και τα οπορτουνιστικά κόμματα, δεν συγκροτούνται στη βάση της ιδεολογικής – πολιτικής – οργανωτικής ενότητας όπως το ΚΚ, αλλά είναι από τη φύση τους «πολυτασικά», έχουν συνήθως ομάδες λιγότερο ή περισσότερο οργανωμένες, ηγετίσκους και «καπετανάτα», «βαρόνους» και «τζάκια», δήθεν «αριστερούς» και «δεξιούς», φωνακλάδες και μετριοπαθείς, άλλοτε και «αντάρτες» που παραβαίνουν την «επίσημη» γραμμή, που όλοι μαζί, ενίοτε και με καταμερισμό ρόλων, συνεπικουρούν την αστική πολιτική. Πάντα, βέβαια, όλα αυτά εμπλέκονται με τις ατομικές φιλοδοξίες του πολιτικού προσωπικού και με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Το ίδιο συμβαίνει και με τη ΝΔ, που υπό την τωρινή ηγεσία της θέλει να παρουσιάζει ένα προφίλ σύγχρονου φιλελεύθερου κόμματος, της επιχειρηματικότητας, της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, ενάντια στον κρατισμό, υπέρ «γενναίων» μεταρρυθμίσεων. Παράλληλα, διατηρεί και «μοιράζει» κομματικές και κοινοβουλευτικές θέσεις σε στελέχη της λεγόμενης «λαϊκής δεξιάς», που αναπτύσσουν διαφορετική ρητορική για σειρά ζητημάτων. Αυτό δεν είναι κάτι νέο. Σε προηγούμενη φάση, με αυτόν τον τρόπο εκφράζονταν εντός της ΝΔ δυνάμεις που στη συνέχεια αποσχίστηκαν και συγκρότησαν τους ΑΝΕΛ ή και άλλα μικρότερα κόμματα, ψηφοφόροι που στράφηκαν στη ΧΑ κ.λπ.

Το ΠΑΣΟΚ επί δεκαετίες, ιδιαίτερα μετά το ’90, είχε κάνει επιστήμη την καλλιέργεια του μύθου του «παλιού καλού ΠΑΣΟΚ», του ΠΑΣΟΚ των ιδρυτικών αρχών, το διαχωρισμό ανάμεσα στους «παπανδρεϊκούς» και τους «εκσυγχρονιστές» κ.λπ. Το ΠΑΣΟΚ από τη θέση της κυβέρνησης έκανε «αντιπολίτευση στον εαυτό του», εγκλώβιζε μέσα από την παρέμβασή του στο εργατικό κίνημα, τη ΓΣΕΕ, ως κυβέρνηση συμμετείχε ενεργά σε ιμπεριαλιστικές πολεμικές επιχειρήσεις και, με αξιοθαύμαστη υποκρισία, ως κόμμα συμμετείχε σε αντιπολεμικά συλλαλητήρια (βλ. Ιράκ).

Με αυτά που λέει ο… «καλός» ΣΥΡΙΖΑ, τύφλα να ‘χει ο «κακός»!

Η βασική ομάδα που παίζει σήμερα αυτό το ρόλο του «καλού» μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ είναι η τάση των «53+». Οι «53» είχαν κάνει την πρώτη τους εμφάνιση τον Ιούνη του 2014 (πριν εκλεγεί ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση), ενώ με κλιμάκωση παρεμβάσεων μετά τις εκλογές του Γενάρη του 2015 έγινε σαφές ότι θα αναλάμβαναν τα ηνία της ισορροπίας των εσωκομματικών συσχετισμών μετά τη διαφαινόμενη αποχώρηση του Αριστερού Ρεύματος, όπως και τελικά έγινε με τη συγκρότηση της ΛΑΕ.

Θυμίζουμε ότι οι «53», που θέλουν να εμφανίζονται ως η «αριστερή συνείδηση» του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν η ομάδα που παρείχε κρίσιμη εσωκομματική στήριξη στον Αλ. Τσίπρα το καλοκαίρι του 2015 και στήριξε αποφασιστικά την υπογραφή της συμφωνίας. Διατηρώντας φραστικά αποστάσεις, δικαιολόγησαν επί της ουσίας την αναγκαιότητα του 3ου μνημονίου και πρωτοστάτησαν στην εφαρμογή του, όπως και ολόκληρης της αντιλαϊκής κυβερνητικής πολιτικής. Οπως το Αριστερό Ρεύμα τόσα χρόνια έπαιξε ξεχωριστό ρόλο στον εγκλωβισμό λαϊκών στρωμάτων στην αυταπάτη της «κυβερνώσας αριστεράς», έτσι και οι «53» πήραν τη σκυτάλη για να καλύψουν εν μέρει το κενό σε εκείνους που ένιωθαν απογοητευμένοι/προδομένοι. Οι «53» δεν αμφισβητούν στο παραμικρό τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης και στηρίζουν την προοπτική της χώρας στην ΕΕ, καλούν σε σύμπλευση με την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, δυνάμεις της οποίας θεωρούν ότι «απεγκλωβίζονται με πειστικό τρόπο από την αγκαλιά του νεοφιλελευθερισμού»¹. Παρουσιάζουν ως σημαντικές «νίκες» ορισμένα από τα μέτρα διαχείρισης της ακραίας φτώχειας (π.χ. ρύθμιση 100 δόσεων), τη μάχη ενάντια στη «διαπλοκή στα ΜΜΕ», που αναδιανέμει την πίτα μεταξύ νέων και παλιών κεφαλαιοκρατών ανταγωνιστών και άλλα παρόμοια. Μην ξεχνάμε ότι βασικός τους εκπρόσωπος στην κυβέρνηση είναι ο επικεφαλής της αντιλαϊκής διαπραγμάτευσης με τους «θεσμούς», Ευ. Τσακαλώτος, ο οποίος άλλωστε με τα λεγόμενά του, σε μία κατά τ’ άλλα «αντιπολιτευτική» ομιλία του στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, δεν αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης για τη λογική των «53+»: «Ολοι μαζί τα συμφωνούμε και όλοι μαζί τα εφαρμόζουμε τα συμφωνηθέντα. Δεν θα εφαρμόζουν οι δεξιοί του κόμματος, οι αριστεροί ή είναι κάτι άλλο. Μαζί τα κάναμε».²

Το ίδιο συμβαίνει και με ορισμένους υπουργούς που πρόσφατα «ανασχηματίστηκαν» (π.χ. Ν. Φίλης, Θ. Δρίτσας, Π. Σκουρλέτης που «μετακινήθηκε» σε άλλο υπουργείο), για τους οποίους φιλοτεχνείται το πορτρέτο στελεχών που ακολουθούν μια δήθεν πιο σκληρή «αριστερή» γραμμή. Θυμίζουμε ότι τα στελέχη αυτά ήταν και είναι στελέχη πρώτης γραμμής, που υλοποίησαν μέχρι κεραίας τον κυβερνητικό σχεδιασμό, πρωτοστάτησαν στην εφαρμογή του μνημονίου και όλων των αντιλαϊκών δεσμεύσεων. Κρύβεται ότι, για παράδειγμα, η περιβόητη διαφοροποίηση του Π. Σκουρλέτη γύρω από το ζήτημα των ιδιωτικοποιήσεων στην Ενέργεια δεν αφορούσε την ουσία, δηλαδή μια καθαρή άρνηση των ιδιωτικοποιήσεων, αλλά το ύψος του αντιτίμου (να μη δοθεί η ΔΕΗ για «ψίχουλα», όπως είπε συγκεκριμένα) και τους όρους (διατήρηση του μάνατζμεντ στο αστικό κράτος), ως μια εκδοχή… λάιτ ιδιωτικοποίησης. Ο ίδιος, άλλωστε, τις μέρες του κυβερνητικού ανασχηματισμού διεμήνυε μέσω συνομιλητών του: «Δεν κατέληξα ποτέ σε άλλο διά ταύτα πολιτικής, απλά πρέπει να δείχνεις στον κόσμο ότι καταλαβαίνεις τις δυσκολίες».³ Από τη μεριά του, ο Θ. Δρίτσας, αναφερόμενος στο ζήτημα του λιμανιού, δήλωνε: «Υπάρχουν ιδιωτικοποιήσεις που, ανεξαρτήτως της προγραμματικής μας θέσης, μπορούν να γίνουν με την εξασφάλιση της μέγιστης ωφέλειας και μερικές που γίνονται με τη λογική «πάρε ό,τι θέλεις παλιατζή»»⁴, δεχόμενος ουσιαστικά ότι υπάρχουν «καλές» και «κακές» ιδιωτικοποιήσεις. Μια τέτοια αντιπαράθεση γύρω από το ζήτημα των ιδιωτικοποιήσεων κρύβει επιπλέον ότι το «Δημόσιο», το οποίο επικαλούνται, δεν είναι άλλο από το καπιταλιστικό κράτος, το οποίο επίσης λειτουργεί προς όφελος της καπιταλιστικής κερδοφορίας.

«Η κυβέρνηση είναι για το εφικτό, το κόμμα για το επιθυμητό»

Ετσι αποδίδει ο Α. Κοτσακάς, υπεύθυνος Πολιτικού Σχεδιασμού του ΣΥΡΙΖΑ, στέλεχος με μακρά θητεία στο ΠΑΣΟΚ, την αξιοποίηση του διαχωρισμού κόμματος – κυβέρνησης, υπό το ψευδεπίγραφο σχήμα ότι το κόμμα διατηρεί πιο προωθημένες θέσεις και πρέπει να «πιέζει» την κυβέρνηση, η οποία είναι αναγκασμένη να κινείται στο όρια του «εφικτού»: «Η κυβέρνηση είναι όλων των Ελλήνων, ως εκ τούτου οφείλει να προτάσσει το πολιτικά εφικτό. Το κόμμα δεν μπορεί παρά να προτάσσει το ιδεολογικά επιθυμητό. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να βρίσκεται ένα βήμα μπροστά από την κυβέρνηση και ταυτόχρονα να διαμορφώνει ευνοϊκούς κοινωνικούς συσχετισμούς».⁵

Ο ΣΥΡΙΖΑ επενδύει αρκετά σε αυτό το επιχείρημα, το οποίο θα του επιτρέπει να απορροφά κλυδωνισμούς και δυσαρέσκεια της κομματικής του βάσης και των ψηφοφόρων του. Γι’ αυτό και άλλωστε στο πρόσφατο συνέδριό του, όπως και στον προσυνεδριακό διάλογο που προηγήθηκε, απασχόλησε αρκετά το ζήτημα των σχέσεων μεταξύ κόμματος και κυβέρνησης.

Οπως γράφει ο Α. Μπαλτάς, το κόμμα πρέπει να αποτελεί αποτελεσματικό «βραχίονα» για την προώθηση προς τα κάτω της κυβερνητικής πολιτικής: «Εμείς με τους τρεις βραχίονες που οργανώνουν τη δουλειά μας: την κυβέρνηση, την κοινοβουλευτική ομάδα, το κόμμα. Οπου κάθε βραχίονας έχει να επιτελέσει το δικό του έργο, να αναλάβει τις δικές του ευθύνες, να συγκροτήσει τους δικούς του ρυθμούς και συνθήκες λειτουργίας. Αλλά με τέτοιο τρόπο ώστε οι τρεις βραχίονες να λειτουργούν αρμονικά από κοινού, με τέτοιο τρόπο ώστε το έργο τού καθενός να βοηθά το έργο όλων».⁶

`Η ακόμη πιο γλαφυρά, όπως το παρουσιάζει ο Γ. Σταθάκης: «Τι λειτουργίες επιτελούν, λοιπόν, τα κυβερνητικά κόμματα στις περισσότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, μια εποχή κρίσης του κομματικού φαινομένου; (…) οι πλέον υγιείς από αυτούς τους οργανισμούς διατηρούν μια αυτόνομη οργανωτική ζωή, ένα κοινωνικό δίκτυο δηλαδή, σε τοπικό επίπεδο, που τους επιτρέπει σε περιόδους που βρίσκονται στην αντιπολίτευση να διευρύνουν την επιρροή τους και σε περιόδους διακυβέρνησης να διατηρούν μια συλλογική στάση αποστασιοποίησης ή και κριτικής από την εκάστοτε »δική τους» κυβέρνηση».⁷

Είναι φανερό ότι ομολογείται η αγωνία και ο σχεδιασμός ώστε ο κομματικός μηχανισμός του ΣΥΡΙΖΑ να μπορεί να παίξει αποτελεσματικά το ρόλο εκλαΐκευσης και προώθησης της αντιλαϊκής πολιτικής προς τα λαϊκά στρώματα και απορρόφησης της απογοήτευσης από τη διάψευση των προσδοκιών τους. Σε αντίθεση με τα όσα υποστηρίζουν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα – ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ένα κόμμα που «πιέζει» την κυβέρνηση, αλλά ένα κυβερνητικό κόμμα, που ολόκληρη η λειτουργία του προσανατολίζεται ώστε να υπηρετεί την άσκηση της κυβερνητικής πολιτικής.

Αποκάλυψη της προσπάθειας εγκλωβισμού

Οσο διογκώνεται η λαϊκή δυσαρέσκεια, τόσο θα γίνεται πιο αναγκαία για τον ΣΥΡΙΖΑ η χαλιναγώγησή της. Θα αξιοποιηθούν σε αυτήν την κατεύθυνση επίσης δυνάμεις στο εργατικό κίνημα, εκλεγμένοι στην Τοπική Διοίκηση και άλλα. Αυτό ιδιαίτερα θα γίνεται πιο φανερό σε ενδεχόμενες περιόδους όξυνσης της πάλης και κυρίως στο πλησίασμα εκλογών.

Το ζητούμενο είναι, η οργή των λαϊκών στρωμάτων και η απογοήτευση να δυναμώσουν τη θέληση για ανατροπή, όχι να στραφούν μόνο ενάντια στην κυβέρνηση και να διοχετευτούν σε μια άλλη κυβερνητική λύση αστικής διαχείρισης. Η διάψευση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ είναι, βέβαια, ακόμη μια διάψευση κάθε αστικής διακυβέρνησης, αλλά κυρίως είναι η διάψευση της «αριστερής κυβέρνησης», του μύθου φιλολαϊκής διαχείρισης του καπιταλισμού. «Καλός» ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει, όπως δεν υπήρχε «καλό» ΠΑΣΟΚ, γιατί δεν υπάρχει «καλός» καπιταλισμός.

Παραπομπές:

1. «Κείμενο συμβολής των 53 στο 2ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ», «Αυγή», 14/10/2016

2. Ομιλία Ευ. Τσακαλώτου στο 2ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ

3. «Τα Νέα», 25/10/2016

4. «Ριζοσπάστης», 27/10/2016.

5. Συνέντευξη στην «Εφημερίδα των Συντακτών», 28/11/2016

6. «Τι μαθήματα πήραμε, τι πρωτοβουλίες πρέπει να αναλάβουμε», άρθρο του Α. Μπαλτά στον προσυνεδριακό διάλογο, www.syriza.gr

7. «Για το ρόλο του κόμματος», άρθρο του Γ. Σταθάκη στον προσυνεδριακό διάλογο, www.syriza.gr

Του
Κώστα ΜΠΟΡΜΠΟΤΗ*
Ο Κώστας Μπορμπότης είναι μέλος της Ιδεολογικής Επιτροπής της ΚΕ του ΚΚΕ

rizospastis.gr

Η Κομματική Οργάνωση Μελισσίων, στα πλαίσια της δίμηνης

Οικονομικής Εξόρμησης Νοέμβρη – Δεκέμβρη, σας προσκαλεί

σε λαϊκό – ρεμπέτικο  γλέντι, με φαγητό –ποτό-ζωντανή μουσική!

Το Σάββατο 10 Δεκεμβρίου 2016, ώρα 20:30

Κολυμβητήριο Μελισσίων

(Υψηλάντου  7  &  Α. Παναγούλη)

Οικονομική Εξόρμηση Νοέμβρης – Δεκέμβρης 2016 – Ενίσχυσε το ΚΚΕ, τη δύναμη που μάχεται για το δίκιο σου

Η Κεντρική Επιτροπή καλεί τα μέλη του Κόμματος και της ΚΝΕ, τους οπαδούς και φίλους του Κόμματος να δώσουν με αποφασιστικότητα και ενθουσιασμό τη μάχη για την επιτυχία της Οικονομικής Εξόρμησης του ΚΚΕ το Νοέμβρη – Δεκέμβρη 2016.

Σήμερα που η επίθεση του κεφαλαίου μεγαλώνει, η ενίσχυση του ΚΚΕ αποκτά ιδιαίτερη σημασία για το λαό, γιατί το ΚΚΕ παλεύει ενάντια στον αντίπαλο της εργατικής τάξης, του λαού, στο κεφάλαιο και την εξουσία του. Οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα που υποφέρουν έχουν κάθε λόγο να ενισχύσουν το ΚΚΕ, να γίνει πιο δυνατό.

Το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που μπορεί να εκφράσει τη λαϊκή δυσαρέσκεια, τη διάθεση για αγώνα, παρά τις όποιες επιφυλάξεις έχει ο καθένας. Καλούμε ιδιαίτερα τον κόσμο που αισθάνεται αριστερός, που ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ και σήμερα δυσανασχετεί, να κάνει το βήμα τώρα και να συμπορευτεί με το ΚΚΕ. Για να ζωντανέψει η ελπίδα, η αισιοδοξία.

Η πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ είναι η μόνη απάντηση στην καπιταλιστική βαρβαρότητα που ζούμε. Γιατί προβάλλει την ανάπτυξη που θα ικανοποιεί το σύνολο των λαϊκών αναγκών. Είναι ρεαλιστική, γιατί υπάρχουν όλες οι αντικειμενικές προϋποθέσεις ο λαός να ζήσει σύμφωνα με τις σύγχρονες ανάγκες του, με τις δυνατότητες που προσφέρουν η επιστήμη και η τεχνολογία, η παραγωγικότητα της εργασίας, οι μεγάλες πλουτοπαραγωγικές πηγές και δυνατότητες της χώρας. Το ζητούμενο είναι να πάρει η εργατική τάξη, ο λαός στα χέρια του τα κλειδιά της οικονομίας, την ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής. Να αποδεσμευτεί η χώρα από τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, αναπτύσσοντας ταυτόχρονα ισότιμες οικονομικές σχέσεις με άλλα κράτη.

Το ΚΚΕ μπορεί να κοιτά το λαό στα μάτια, γιατί στην ηρωική 100χρονη Ιστορία του ποτέ δεν πρόδωσε τα λαϊκά συμφέροντα, ποτέ δεν λιποψύχησε μπροστά στις δυσκολίες, στην αστική τάξη, στους ιμπεριαλιστές, στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ.

Η οικονομική στήριξη στο ΚΚΕ πιάνει τόπο,

συμβάλλει στην προσπάθειά του να ενισχυθεί η πάλη του λαού.

Το 2017 είναι μια ιδιαίτερα σημαντική χρονιά για το Κόμμα μας:

— Θα πραγματοποιηθεί το 20ό Συνέδριο του ΚΚΕ, θέτοντας τα ζητήματα της ολόπλευρης ισχυροποίησης του Κόμματος, του εργατικού κινήματος, της Κοινωνικής Συμμαχίας, της πάλης κατά του ιμπεριαλιστικού πολέμου, για την εργατική εξουσία.

— Θα γίνουν μεγάλες πολιτικές – πολιτιστικές εκδηλώσεις σε όλη τη χώρα στην πορεία για τον 100χρονο γιορτασμό από την ίδρυση του ΚΚΕ, μέσα από τις οποίες μεταδίδονται η ιστορική πείρα και οι ηρωικοί αγώνες του λαού μας ενάντια στο κεφάλαιο και την εξουσία του στην Ελλάδα. Αναδεικνύονται ο πρωτοπόρος ρόλος και η ανιδιοτέλεια των κομμουνιστών στους ταξικούς αγώνες, το ηθικό μεγαλείο του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ, των αλύγιστων της ταξικής πάλης, όλων εκείνων που έδωσαν τη ζωή τους για την εργατική τάξη, το λαό. Τα ψέματα και οι προβοκάτσιες της αστικής προπαγάνδας δεν μπορούν να αμαυρώσουν την ηθική, την ανιδιοτέλεια των κομμουνιστών, να πλήξουν το κύρος, το ήθος του ΚΚΕ, δεν μπορούν να διαρρήξουν τους δεσμούς του με το λαό.

— Ο γιορτασμός των 100 χρόνων της Οχτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης του 1917 στη Ρωσία θα προβάλει το κοινωνικό και πολιτικό περιεχόμενο της σοσιαλιστικής επανάστασης, για το σοσιαλισμό που έθεσε τις βάσεις για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, τις αιτίες της αντεπαναστατικής ανατροπής.

— Η οικονομική στήριξη στο ΚΚΕ πιάνει τόπο, γιατί συμβάλλει στο να αναπτύσσεται η δράση του Κόμματος σε διεθνές επίπεδο μέσα από διεθνείς και περιφερειακές συναντήσεις. Βοηθάει το Κόμμα να συνεχίσει το πολύτιμο έργο της συντήρησης και αξιοποίησης του Ιστορικού Αρχείου του, για την αξιοποίησή του από επιστήμονες, φοιτητές, μαθητές, αναγνώστες, για εκθέσεις και δημοσιεύσεις.

Το ΚΚΕ λέει την αλήθεια, δεν έχει να κρύψει τίποτα από τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα για τα οικονομικά του. Καταθέτει ετήσιους ισολογισμούς και απολογισμούς εσόδων – εξόδων, δέχεται ετήσιους οικονομικούς ελέγχους από ορκωτούς ελεγκτές – λογιστές της Βουλής, σύμφωνα με την προβλεπόμενη νομοθεσία.

Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ καλεί τους εργατοϋπάλληλους, τους φτωχούς αγρότες, τους αυτοαπασχολούμενους, τους νέους και τις νέες, τις γυναίκες της λαϊκής οικογένειας, κάθε φίλο του Κόμματος, όλους εκείνους που εκτιμούν την πάλη και την προσφορά του στο λαό και το κίνημα, παρά τις οικονομικές δυσκολίες, να συμβάλουν στην επιτυχία της Εξόρμησης.

Ολοι μαζί με το κουπόνι για την επιτυχία της Οικονομικής Εξόρμησης!

Διευρύνουμε και ανανεώνουμε την επαφή μας με τους εργαζόμενους, τα λαϊκά στρώματα.

Οργανώνουμε την Εξόρμηση άνθρωπο τον άνθρωπο, στα εργοστάσια, στις επιχειρήσεις, στις γειτονιές, για να φτάσει μαζί με το κουπόνι και η πρόταση του Κόμματος. Για να υπερκαλυφθούν όλα τα πλάνα των Οργανώσεων.

Για να ενισχυθεί το ΚΚΕ και, από καλύτερες θέσεις, να ανταποκριθεί στις σύγχρονες ανάγκες της ταξικής πάλης, για να δυναμώσει η συμμαχία των καταπιεσμένων από τον καπιταλισμό, για την ανατροπή, την εργατική – λαϊκή εξουσία, το σοσιαλισμό!