Monthly Archives: Ιουλίου 2016

Ο πίκατσου και οι πραγματικοί θησαυροί…

«Φούσκα» ή «φαινόμενο»; Περαστική μόδα ή μόνιμο «κόλλημα»; «Κοινωνικός αυτισμός» ή «σήκωμα απ’ τον καναπέ» (λέμε τώρα); Παιχνίδι ή κάτι πολύ περισσότερο; Αυτά και άλλα τόσα βαθυστόχαστα ερωτήματα απασχολούν μέρες τώρα αναλυτές κάθε είδους, με αφορμή το νέο παιχνίδι της «Nintendo» («Νιντέντο») για κινητά τηλέφωνα, το πασίγνωστο «Pokemon Go», για το οποίο τα ΜΜΕ δεν έχουν πάψει να μας βομβαρδίζουν με κάθε μικρή – και μάλλον ανούσια – λεπτομέρεια, σε στιλ διαφήμισης: Από το ραντεβού εκατοντάδων νέων το περασμένο Σάββατο στο Σύνταγμα για να κυνηγήσουν και να γυμνάσουν τα πόκεμόν τους έως τους servers της εταιρείας που έπεσαν από την πολλή κίνηση και βέβαια για κάθε πιθανό και απίθανο ευτράπελο από κόσμο που τον συνέλαβε, τον έκλεψε, εντόπισε πτώματα (!), παραιτήθηκε από τη δουλειά του για να βγει και να κυνηγήσει όλα τα μικρά εικονικά «τερατάκια». Αλλοι πάλι εστιάζουν στην «καινοτομία» του παιχνιδιού «επαυξημένης πραγματικότητας», κάτι σαν υψηλής τεχνολογίας κυνήγι χαμένου θησαυρού, που συνδυάζει πολλές από τις τεχνολογίες που βρίσκονται στα κινητά τηλέφωνα, από το gps έως την κάμερα, τη μεταφορά δεδομένων κ.ο.κ., με τους αγαπητούς και γνωστούς από την ομώνυμη σειρά καρτούν «χαρακτήρες» που παίζουν στις τηλεοράσεις εδώ και περίπου 20 χρόνια.

***

Αλλά όλοι, ή σχεδόν όλοι, φαίνεται να αγνοούν την πραγματική αιτία (και όχι αποτέλεσμα) της μεγάλης επιτυχίας που γνωρίζει το παιχνίδι. Και αυτή δεν είναι άλλη απ’ το ότι τα κατά τ’ άλλα συμπαθή τερατάκια κουβαλάνε κέρδη με το τσουβάλι στα ταμεία των επιχειρηματικών ομίλων που τα δημιούργησαν.

Μια ματιά στα οικονομικά στοιχεία που βλέπουν έως τώρα το φως της δημοσιότητας είναι αρκετή.

  • Μέσα σε ένα 4ήμερο, από τις 11 έως τις 15 Ιούλη, η «Nintendo», το γιαπωνέζικο μεγαθήριο του ούτως ή άλλως «χρυσωρυχείου» των ηλεκτρονικών παιχνιδιών και κατά 32% μέτοχος στο νέο παιχνίδι, αύξησε τα κέρδη της κατά… 63%. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς τα «τερατάκια» του πόκεμον τής έδωσαν κάπου 13,1 δισ. δολ. «πάνω» στην αξία της στην αγορά, που τώρα υπολογίζεται στα 38 δισ. δολάρια. Τα «καθαρά» κέρδη, με τους πλέον συντηρητικούς υπολογισμούς, υπολογίζονται γύρω στα 14 εκατομμύρια δολάρια. Την περασμένη βδομάδα, μάλιστα, σε μια «υπερβολική» όπως χαρακτηρίστηκε από τα διεθνή ΜΜΕ αντίδραση, το χρηματιστήριο στο Τόκιο έκανε μεγάλη βουτιά, όταν η εταιρεία ανακοίνωσε ότι δεν πρόκειται να αναθεωρήσει (ακόμα) προς τα πάνω τις προβλέψεις της για τα φετινά κέρδη.
  • Η «Niantic», η αμερικάνικη εταιρεία με έδρα το Σαν Φρανσίσκο που ανέπτυξε το εν λόγω παιχνίδι (πρόκειται για εταιρεία δημιουργημένη στα σπλάχνα της «Google», ενώ η «Nintendo» κατέχει ένα μάλλον σημαντικό κομμάτι της) κέρδισε 40.000 δολάρια τα πρώτα… 3 λεπτά κυκλοφορίας του παιχνιδιού.
  • Η «Apple» και η «Google», τα δυο μονοπώλια των νέων τεχνολογιών, δεν θα μπορούσαν να βρίσκονται εκτός του «παιχνιδιού», με ένα 30% των κερδών να πηγαίνει αυτόματα στα ταμεία τους. Χαρακτηριστικό είναι ότι οι μετοχές της πρώτης κέρδισαν 5% (κάπου κοντά στα 25 δισ. δολάρια) όταν το παιχνίδι πρωτοπαρουσιάστηκε στις αρχές του μήνα.

Το επιχειρηματικό παιχνίδι γύρω από το πόκεμον έχει κι αυτό τις μάχες του, πολύ πιο σκληρές από αυτές ανάμεσα στα τερατάκια τσέπης. Για παράδειγμα, δεν είναι λίγοι οι επιχειρηματικοί όμιλοι που διαβάζουν με ανησυχία τα στοιχεία που λένε ότι τα 43 λεπτά που περνάνε ημερησίως πάνω από τις οθόνες των κινητών τους οι χρήστες της εν λόγω εφαρμογής, «κόβουν» πελατεία από τα γκισέ εταιρειών που διαχειρίζονται εφαρμογές όπως το WhatsApp, το Instagram, το Facebook κ.ο.κ., αν και σε πολλές περιπτώσεις είναι οι ίδιες εταιρείες που βρίσκονται πίσω από πολλές από τις παραπάνω εφαρμογές. Αλλοι, όπως για παράδειγμα το μονοπώλιο της «Sony», βλέπουν με ανησυχία την εκτόξευση της «Nintendo» που μετά από πολλά χρόνια που θεωρείτο «ξεγραμμένη», την ξεπέρασε σε χρηματιστηριακή αξία. Κι άλλοι, είτε κάνοντας την επιθυμία τους πραγματικότητα, είτε προειδοποιώντας τους αφελείς του χρηματιστηριακού «τζόγου» μιλάνε για «φούσκα» που δεν θα αντέξει για πολύ.

***

Με δυο λόγια, εμείς το χέρι στη φωτιά δεν το βάζουμε για τις κοινωνικές, ψυχολογικές και άλλες τάσεις που βρίσκονται πίσω από την επιτυχία του παιχνιδιού και για τις οποίες τόση κουβέντα γίνεται. Ούτε, βεβαίως, με το παρόν σχολιάζουμε τυχόν άλλες επιπτώσεις ψυχολογικές και κοινωνικές που έχει όταν ένα παιχνίδι εξελίσσεται σε εμμονή. Αλλά το σίγουρο είναι πως το πραγματικό παιχνίδι παίζεται όχι στα εικονικά γυμναστήρια των pokemon στις πλατείες και τους δρόμους αλλά στον… πραγματικότατο κόσμο των επιχειρηματικών κερδών που οι εκατομμύρια χρήστες του βοηθάνε να αυγατίζουν…

rizospastis.gr

Ανακοίνωση για τα 42 χρόνια από την κατάρρευση της δικτατορίας της 21ης Απρίλη

Το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση για τα 42 χρόνια από την κατάρρευση της δικτατορίας της 21ης Απρίλη:

«42 χρόνια συμπληρώνονται από την πτώση της δικτατορίας της 21ης Απρίλη και το ΚΚΕ τιμά όλους όσοι βασανίστηκαν, εξορίστηκαν, φυλακίστηκαν και διώχτηκαν, όλους όσοι συνέβαλαν στον αντιδικτατορικό αγώνα. Η κατάρρευση της στρατιωτικής δικτατορίας, κάτω από την αναπτυσσόμενη πάλη και κατακραυγή του λαού, εξέφραζε το συμβιβασμό ανάμεσα στη χούντα και τις αστικές πολιτικές δυνάμεις, με την παρέμβαση των ΑμερικανοΝΑΤΟικών, για να προληφθούν δύσκολα ελεγχόμενες αντιδράσεις του λαϊκού παράγοντα, καθώς και για να αντιμετωπιστούν οι εξελίξεις στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, εξαιτίας του Κυπριακού.

Η αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία, που εγκαθιδρύθηκε όλα αυτά τα χρόνια, δεν οδήγησε σε ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, σε εξάλειψη της φτώχειας και της εκμετάλλευσης, σε απαλλαγή της Ελλάδας από τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες τύπου ΝΑΤΟ και ΕΕ. Οι όποιες παραχωρήσεις έγιναν, αποδείχτηκαν προσωρινές, ενώ σήμερα, σε συνθήκες καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, παίρνονται πίσω με βίαιο τρόπο.

Η αιτία βρίσκεται στην ίδια την ουσία της αστικής δημοκρατίας, που παραμένει ταξική, αφού η εξουσία και η οικονομία βρίσκονται στα χέρια του κεφαλαίου. Οι όποιες αλλαγές έγιναν όλα αυτά τα χρόνια στο αστικό πολιτικό σύστημα, η εναλλαγή κυβερνήσεων, οι συνταγματικές αναθεωρήσεις δεν άλλαξαν αυτήν την ουσία. Όπως δεν πρόκειται να την αλλάξουν και οι συνταγματικές αλλαγές, που προτείνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, προσπαθώντας μάλιστα να τις εμφανίσει ως δήθεν συμβολή στην «προοδευτική, δημοκρατική αναγέννηση του κράτους».

Οι κυβερνητικές κορόνες περί διεύρυνσης της δημοκρατίας, ανάκτησης της λαϊκής κυριαρχίας σταματούν έξω από τους τόπους δουλειάς, καταρρέουν μπροστά στη βαρβαρότητα του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, των λυκοσυμμαχιών της ΕΕ και του ΝΑΤΟ το οποίο ετοιμάζεται για νέες επεμβάσεις στην ευρύτερη περιοχή, με τη σύμφωνη γνώμη και συμμετοχή της ελληνικής κυβέρνησης.

Οι τελευταίες εξελίξεις στη γειτονική Τουρκία απέδειξαν ότι οι ανοιχτά δικτατορικές μορφές άσκησης της αστικής εξουσίας δεν είναι κάτι που ανήκει στο μακρινό παρελθόν. Οι ενδοαστικές αντιθέσεις σε συνδυασμό με τους διεθνείς ανταγωνισμούς που οξύνονται στην περιοχή και άλλους παράγοντες είναι δυνατόν να οδηγήσουν σε στρατιωτικά πραξικοπήματα. Η αποτυχία του πραξικοπήματος στην Τουρκία και η επικράτηση της «δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης» δεν δικαιώνει την πολιτική Ερντογάν, που συνεχίζει τον περιορισμό των αστικών δικαιωμάτων του λαού, των εργατικών, λαϊκών και συνδικαλιστικών ελευθεριών του. Το κρίσιμο ζήτημα είναι ο λαός να αναπτύξει τη δική του αυτοτελή, μαζική δράση, να διεκδικεί σε κάθε καμπή και στιγμή τη δική του λύση, με κριτήριο τις δικές του ανάγκες.

Το ΚΚΕ παλεύει ενάντια στην καταστολή της ταξικής πάλης, του εργατικού κινήματος. Απ’ αυτήν τη σκοπιά διεκδικεί δικαιώματα και ελευθερίες, όσο είναι δυνατό αυτό μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα. Διεκδίκησε και τη δημόσια ανοιχτή δράση του μετά από 27 συνεχή χρόνια παρανομίας. Και το 1974, επιδίωξε και πέτυχε «ντε φάκτο» τη νομιμοποίησή του, αξιοποιώντας και την υποχώρηση του αντικομμουνισμού στο λαό, που η κυβέρνηση Καραμανλή δεν μπορούσε να αγνοήσει. Αντιπαλεύει τη φασιστική Χρυσή Αυγή, τον εθνικισμό, το ρατσισμό και τον αντικομμουνισμό κάθε απόχρωσης. Ταυτόχρονα, αποκαλύπτει το χαρακτήρα της αστικής δημοκρατίας ως δικτατορίας του κεφαλαίου, που δεν μπορεί να διορθωθεί αλλά να ανατραπεί.

Η διέξοδος για το λαό δεν βρίσκεται στην αστική πολιτική, αλλά στην οργάνωση της λαϊκής πάλης που θα δημιουργεί ρήγματα στο αστικό πολιτικό σύστημα, για να μπορεί να αποκρούει την αντιλαϊκή πολιτική, θα ενισχύει την κοινωνική λαϊκή συμμαχία με στόχο την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας, που θα κοινωνικοποιήσει τα μονοπώλια και θα αποδεσμεύσει τη χώρα από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ».

ΚΚΕ: Ανακοίνωση για τις εξελίξεις στην Τουρκία και την απόπειρα πραξικοπήματος

Σε ανακοίνωσή του το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ για τις εξελίξεις στην Τουρκία και την απόπειρα πραξικοπήματος αναφέρει:

«Τα μέχρι τώρα στοιχεία, σχετικά με τις εξελίξεις στην Τουρκία και την απόπειρα πραξικοπήματος, παραπέμπουν σε όξυνση των εσωτερικών ενδοαστικών αντιθέσεων, των διαφορών ανάμεσα στα διάφορα κέντρα εξουσίας στη χώρα, οι οποίες διαπλέκονται με τους συνολικότερους διεθνείς ανταγωνισμούς στην ευρύτερη περιοχή της Συρίας, της Μέσης Ανατολής και της Ανατολικής Μεσογείου, με την άμεση παρέμβαση και αντιπαράθεση ισχυρών καπιταλιστικών κρατών.

Σε αυτούς τους ανταγωνισμούς συμμετείχε και συμμετέχει ενεργά και η Τουρκία με στόχο την υπεράσπιση των συμφερόντων της τουρκικής άρχουσας τάξης και την ενίσχυσή της ως περιφερειακής δύναμης.  Η ενεργός εμπλοκή της Τουρκίας στις εξελίξεις στη Συρία, οι πολεμικές επιχειρήσεις που διεξήγαγε στο βόρειο τμήμα της, όπου κατοικούν πληθυσμοί κουρδικής καταγωγής, οι σχέσεις με το «Ισλαμικό Κράτος» την έφεραν αρκετές φορές σε αντιπαράθεση με παραδοσιακούς συμμάχους της, π.χ. ΗΠΑ, ΝΑΤΟ κι άλλες.

Οπωσδήποτε απαιτείται περαιτέρω διερεύνηση των γεγονότων και στοιχείων που οδήγησαν στην απόπειρα πραξικοπήματος και στην τελική επικράτηση της κυβέρνησης Ερντογάν. Κυρίως χρειάζεται να διερευνηθεί ποιες δυνάμεις στήριξαν το πραξικόπημα, εγχώριες και ξένες, ποιες ήταν οι στοχεύσεις τους, ο ρόλος των λεγόμενων κεμαλικών και κοσμικών δυνάμεων ή των δυνάμεων του ιμάμη Γκιουλέν, που το καθεστώς Ερντογάν «δείχνει» ως υπαίτιους, «ξηλώνοντας» χιλιάδες από τον κρατικό μηχανισμό, ο ρόλος των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, η πραγματική κατάσταση στον τουρκικό στρατό και σε τμήματά του, πιθανοί συμβιβασμοί και ανταλλάγματα που υπήρξαν και έκριναν την έκβαση του πραξικοπήματος.

Χρειάζεται περαιτέρω διερεύνηση της στάσης των ΗΠΑ κι άλλων ΝΑΤΟικών δυνάμεων, οι οποίες στην αρχή εκδήλωσης του πραξικοπήματος έκαναν λόγο για «ανάγκη συνέχειας του κράτους» και στην πορεία, όταν η πλάστιγγα είχε γείρει υπέρ των δυνάμεων Ερντογάν, τάχθηκαν υπέρ της «δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης της Τουρκίας». Επίσης, πρέπει να συνυπολογιστούν οι κινήσεις της τουρκικής ηγεσίας, το τελευταίο διάστημα, για εξομάλυνση των σχέσεων με τη Ρωσία και το Ισραήλ.

Η οργανωμένη κίνηση σημαντικών δυνάμεων του στρατού, η απόπειρα δολοφονίας του Ερντογάν, ο αριθμός των νεκρών, τραυματιών και συλληφθέντων, ανάμεσά τους και πολλοί στρατηγοί, οι πολύωροι βομβαρδισμοί στην Άγκυρα, οι οδομαχίες σε άλλες πόλεις δεν δικαιολογούν τη θέση για «σκηνοθετημένο» πραξικόπημα ή πραξικόπημα-οπερέτα. Ο χρόνος θα ξεκαθαρίσει πολλά από αυτά, όπως και το ποιος τελικά ωφελείται ή θα ωφεληθεί από αυτή την κατάσταση.

Σε κάθε περίπτωση, οι ενδοαστικές, αλλά και οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις και οι ανταγωνισμοί εξ ορισμού δεν προμηνύουν τίποτα το καλό για τους λαούς της περιοχής και κυρίως για τον τουρκικό λαό, ο οποίος όλο το προηγούμενο διάστημα ήρθε αντιμέτωπος με τη διαρκή αντιλαϊκή πολιτική των κυβερνήσεων του AKP, του κόμματος του Ερντογάν. Οι υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης της τουρκικής οικονομίας τα προηγούμενα χρόνια και η βελτίωση της θέσης ορισμένων μεσαίων στρωμάτων σε καμιά περίπτωση δεν εξάλειψαν τη φτώχεια, την ανεργία, την καταστολή, την άγρια εκμετάλλευση της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων στην Τουρκία.

Η πολιτική αυτή δεν παραγράφεται από το γεγονός ότι ο Ερντογάν κατάφερε τελικά να ελέγξει την κατάσταση. Ούτε, βέβαια, η απάντηση στην αντιλαϊκή πολιτική μπορεί να είναι πραξικοπήματα που εκφράζουν διαφορετικές μερίδες της αστικής τάξης, ούτε να δικαιολογήσει τα περί «αποκατάστασης της δημοκρατίας» στην Τουρκία ή τις αυταπάτες που ορισμένοι καλλιεργούν, ότι μπορεί το καθεστώς Ερντογάν να «πάρει το μήνυμα» ότι χρειάζονται περισσότερα κοινωνικά δικαιώματα και πολιτικές ελευθερίες.

Τέτοιες προσδοκίες καταρρίπτονται ήδη από τα όσα συμβαίνουν τις πρώτες μέρες μετά την απόπειρα του πραξικοπήματος, που δείχνουν ότι η επίθεση δεν θα περιοριστεί στους «πρωταίτιους» του πραξικοπήματος και τα στηρίγματά τους στον κρατικό μηχανισμό, αλλά θα κλιμακωθεί κατά του λαού, των αστικών δικαιωμάτων του, αλλά πολύ περισσότερο των εργατικών, λαϊκών και συνδικαλιστικών ελευθεριών. Την ίδια ώρα είναι γνωστές και εκφρασμένες οι επιθετικές θέσεις της αστικής τάξης της Τουρκίας και του τουρκικού κράτους για το Αιγαίο, η αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας, αλλά και στο Κυπριακό που παραμένει ανοιχτό.

Τα γεγονότα στην Τουρκία έδειξαν για μια ακόμη φορά ότι η κατάσταση στην περιοχή «μυρίζει μπαρούτι» και σημαδεύεται από τις έντονες αντιθέσεις και τους ανταγωνισμούς ισχυρών ιμπεριαλιστικών κέντρων, με απρόβλεπτες συνέπειες. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ έχει τεράστιες ευθύνες, γιατί συμμετέχει ενεργά στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς για λογαριασμό του ελληνικού κεφαλαίου, στήριξε τις πρόσφατες επικίνδυνες αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ που σηματοδοτούν κλιμάκωση των ανταγωνισμών, κυρίως ανάμεσα σε ΝΑΤΟ – Ρωσία, ενώ καλλιεργεί ψεύτικες ελπίδες ότι η Ελλάδα μπορεί να είναι «νησίδα» σταθερότητας σε μια ταραγμένη περιοχή.

Σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, απαιτείται λαϊκή αγωνιστική ετοιμότητα ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τις επεμβάσεις, τη συμμετοχή της χώρας μας σε αυτές. Απαιτείται, επίσης, ο κάθε λαός να μην εγκλωβίζεται στο ένα ή το άλλο εχθρικό -για τα συμφέροντά του- σενάριο, στις ενδοαστικές αντιθέσεις. Αντίθετα, έχει κάθε συμφέρον να αναπτύξει τη δική του αυτοτελή, μαζική δράση, να προετοιμάζει και να διεκδικεί σε κάθε καμπή και στιγμή τη δική του λύση, με κριτήριο τις δικές του ανάγκες και με στόχο την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου, την αποδέσμευση από τις διάφορες ιμπεριαλιστικές συμμαχίες.

Το ΚΚΕ εκφράζει την αλληλεγγύη του στην εργατική τάξη και το λαό της Τουρκίας, στο αδελφό Κομμουνιστικό Κόμμα στην Τουρκία, το οποίο σε συνθήκες ενός εξαιρετικά αρνητικού συσχετισμού διεξάγει αυτόν το δύσκολο, αλλά μοναδικά ελπιδοφόρο αγώνα».

Η συζήτηση για την πρόταση νόμου του ΚΚΕ για μέτρα ανακούφισης των λαϊκών νοικοκυριών

Στην Ολομέλεια της Βουλής συζητήθηκε την Πέμπτη 14 Ιούλη η πρόταση νόμου του ΚΚΕ για μέτρα πραγματικής ανακούφισης των λαϊκών νοικοκυριών από χρέη προς τράπεζες (Διαβάστε ΕΔΩ ολόκληρη την πρόταση νόμου του ΚΚΕ).

Με εγκλήσεις για την προστασία του χρηματοπιστωτικού συστήματος, ευχολόγια, αλλά και μπόλικη δόση δικομματικής αντιπαράθεσης στο «βολικό» πεδίο της διαχείρισης του συστήματος και του «μικρότερου κακού», οι εισηγητές των κυβερνητικών κομμάτων και των άλλων αστικών κομμάτων διαμόρφωσαν με τις τοποθετήσεις τους ένα κοινό μέτωπο υπεράσπισης του κεφαλαίου, την ώρα που χαρακτήρισαν την πρόταση του ΚΚΕ «ανέφικτη».

Από την έναρξη της διαδικασίας, διαφάνηκαν οι προθέσεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, καθώς ο προεδρεύων της διαδικασίας, Τάσος Κουράκης, διευκρίνισε ότι η πρόταση νόμου εμπίπτει στους περιορισμούς της παραγράφου 3 του άρθρου 73 του Συντάγματος, βάσει του οποίου  δεν εισάγεται για συζήτηση η πρόταση νόμου εφόσον συνεπάγεται σε βάρος του Δημοσίου, των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης ή άλλων Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου δαπάνες ή ελάττωση εσόδων ή της περιουσίας τους για να δοθεί μισθός ή σύνταξη ή γενικά όφελος σε κάποιο πρόσωπο. Ο Τ. Κουράκης επισήμανε ότι η πρακτική είναι να συζητούνται αυτές οι προτάσεις χωρίς να καταλήγουν σε ψηφοφορία, αλλά τις εισάγουν για να πάρουν θέση τα κόμματα και η κυβέρνηση.

Την πρακτική αυτή καυτηρίασε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ, Νίκος Καραθανασόπουλος, τονίζοντας ότι η πρόταση νόμου του ΚΚΕ αφορά όφελος ολόκληρης κοινωνικής κατηγορίας, του συνόλου των λαϊκών οικογενειών και ξεπερνά τα όρια της απαγόρευσης του Συντάγματος, τονίζοντας ότι  είναι πρόκληση να έχει μόνο η κυβέρνηση τη νομοθετική πρωτοβουλία, ακόμα και με ΠΝΠ και κατεπείγουσες διαδικασίες και η αντιπολίτευση να μην έχει τέτοια δυνατότητα.  (Δείτε εδώ βίντεο από την τοποθέτηση του Τ. Κουράκη και την απάντηση του Ν. Καραθανασόπουλου)

Βεβαίως, οι προθέσεις της κυβέρνησης να ακολουθήσει αυτήν την πρακτική είχαν διαφανεί από τη συζήτηση στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής τη Δευτέρα 11 Ιούλη. Στη συζήτηση εκείνη αναδείχτηκε η στρατηγική σύμπλευση κυβέρνησης και άλλων αστικών κομμάτων, όπου ο ένας έπαιρνε τη σκυτάλη από τον άλλο για να υπερασπιστεί την πολιτική που για την ενίσχυση της κερδοφορίας του κεφαλαίου συνθλίβει τις λαϊκές ανάγκες. Όλοι μαζί αποφάνθηκαν ότι η πρόταση νόμου του ΚΚΕ «δεν πατάει στη σημερινή πραγματικότητα», δεν έχει «πάρει υπόψη της τη σημερινή δημοσιονομική κατάσταση», «θα στοιχίσει ακριβά στον κρατικό προϋπολογισμό» κ.ά.

Τα άρθρα της πρότασης νόμου του ΚΚΕ προβλέπουν:

– Διαγραφή κάθε είδους τόκων.

– Διαγράφεται κάθε ποσό που αντιστοιχεί σε ανατοκισμό.

– Διαγράφεται ποσοστό ύψους 50% από την οφειλή.

– Τη μη επιβολή τόκου για όσο διάστημα διαρκεί η κρίση.

– Αναστολή πληρωμής της οφειλής για τους ανέργους.

– Μείωση σε ποσοστό 30% των επαγγελματικών δανείων.

– Παύση κάθε μορφής πράξης αναγκαστικής εκτέλεσης.

Σαρωτικές ανατροπές στα εργασιακά συζητά η κυβέρνηση με τους δανειστές

Τη νέα επίθεση στα Εργασιακά προετοιμάζει η κυβέρνηση, η οποία οριοθετεί την προπαγάνδα της και κυρίως την τακτική της, όχι βέβαια απέναντι στο «κουαρτέτο», με το οποίο υπάρχει συμφωνία για το πλαίσιο των ανατροπών, στη βάση του τρίτου μνημονίου, αλλά απέναντι στους εργαζόμενους και το λαό.

Η περίοδος που διανύουμε δεν είναι προπαρασκευαστική των διαπραγματεύσεων από τη σκοπιά των θεμάτων που θα συζητηθούν και των αποφάσεων που θα παρθούν, αλλά από τη σκοπιά της καλλιέργειας κλίματος ώστε οι αντεργατικές ανατροπές να γίνουν αποδεκτές από τους εργαζόμενους με τις μικρότερες δυνατές αντιδράσεις. Η κυβέρνηση ετοιμάζεται ξανά να δώσει εξετάσεις στο κεφάλαιο και να επιβεβαιώσει τόσο την αποφασιστικότητά της να περνάει μέτρα που υπηρετούν το στόχο της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του, όσο και την ικανότητά της να κάνει τη βρώμικη δουλειά, ενσωματώνοντας και χειραγωγώντας τις δίκαιες αντιδράσεις του λαού.

Σημερινό δημοσίευμα του «Ελεύθερου Τύπου» αποκαλύπτει ότι η κυβέρνηση έχει στα χέρια της έγγραφο 21 σελίδων του κουαρτέτου για σαρωτικές αλλαγές στα εργασιακά, που της παραδόθηκε μετά το κλείσιμο της πρώτης αξιολόγησης. Συγκεκριμένα η εφημερίδα αναφέρει ότι το έγγραφο αυτό:

Για τον κατώτατο μισθό αναφέρει ότι παραμένει υψηλότερος σε σύγκριση με ανταγωνίστριες χώρες της Ελλάδας ως ποσοστό του ΑΕΠ, παρά τη μείωση που ισχύει από το 2012 και το πάγωμα της προϋπηρεσίας στα 9 – 10 χρόνια, και ότι η δομή του μισθού παραμένει εξαιρετικά περίπλοκη, λόγω της πρόσθετης αποζημίωσης (τριετίες) για διαφορετικά επίπεδα εμπειρίας, και ότι παρόμοια δομή κατώτατου μισθού δεν υπάρχει σε άλλες χώρες. Αναφέρει επίσης ότι οι αλλαγές που έγιναν θα συνεχιστούν, και από το 2017 ο κατώτατος μισθός (586 ευρώ) θα είναι ένα ποσό αναφοράς (single rate), χωρίς επιδόματα και τριετίες.

Για τον καθορισμό του μισθού: Κάνει επίκληση των «βέλτιστων πρακτικών» που ισχύουν στην ΕΕ και αναφέρει ότι ο κατώτερος μισθός θα αποφασίζεται από το κράτος, όπως προβλέπει ο νόμος 4172/13, αφού συνεκτιμηθούν οι πραγματικές αντοχές της οικονομίας (επίπεδα ύφεσης ή ανάπτυξης), το ποσοστό ανεργίας, η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων και η ανάγκη αύξησης των θέσεων εργασίας. Ο ρόλος των κοινωνικών εταίρων δεν θα είναι δεσμευτικός για τον κατώτατο μισθό, παρά μόνο συμβουλευτικός.

Για την «ευελιξία αμοιβών» (wage flexibility) και τις συλλογικές συμβάσεις μόνο σε επίπεδο επιχείρησης, αναφέρει ότι το μέτρο θα δώσει τη δυνατότητα στις επιχειρήσεις να καθορίζουν διαφορετικά και χαμηλότερα επίπεδα αμοιβών για να αντέξουν στην κρίση.

Για την αύξηση του ορίου απολύσεων ως 10%, αναφέρει χαρακτηριστικά ότι «δυο περιοχές μπορεί να χρήζουν περαιτέρω διερεύνησης: α) το κατώφλι για τον ορισμό των συλλογικών απολύσεων και β) η απαίτηση για διοικητική έγκριση των ομαδικών απολύσεων».

Το πρώτο αναφέρεται στο όριο των νόμιμων απολύσεων, και το έγγραφο τονίζει ότι «θα μπορούσε να ευθυγραμμιστεί με την ισχύουσα οδηγία της ΕΕ (98/59/ΕΛ), δηλαδή οι νόμιμες απολύσεις που μπορούν να κάνουν οι επιχειρήσεις άνω των 20 ατόμων κάθε μήνα, να αυξηθούν από το 5% στο 10% του αριθμού των εργαζομένων. Ταυτόχρονα δε, με την αλλαγή αυτή το 10% θα εφαρμόζεται σε επιχειρήσεις που απασχολούν από 100 ως 300 άτομα (και 30 τουλάχιστον άτομα σε επιχειρήσεις με 300 εργαζόμενους και άνω), ενώ σήμερα το 5% εφαρμόζεται σε επιχειρήσεις με προσωπικό από 150 άτομα και άνω.

Το έγγραφο αναφέρει ως παραδείγματα, περιπτώσεις επιχειρήσεων που έκλεισαν, υποστηρίζοντας ότι με την αύξηση του ορίου των απολύσεων, θα είναι λιγότερες οι επιχειρήσεις που θα προσφεύγουν στο μηχανισμό ομαδικών απολύσεων ή στο ξαφνικό λουκέτο.

Επίσης, θεωρεί «ντε φάκτο» την κατάργηση των περιορισμών για ομαδικές απολύσεις, και επικαλείται την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για την ΑΓΕΤ. Προτείνει δε, να διερευνηθεί κατά πόσο η προστασία των εργαζομένων από ομαδικές απολύσεις μπορεί να γίνει με άλλο τρόπο, αναφέροντας ως παράδειγμα την περίπτωση της Ισπανίας, όπου το 2012 καταργήθηκε η διαδικασία έγκρισης ομαδικών απολύσεων, και διατηρείται η υποχρέωση «διαπραγματεύσεων» με «καλή πίση», με τα συνδικάτα.

Για το συνδικαλιστικό νόμο ζητά τη ριζική αναμόρφωσή του και ταυτόχρονα την αύξηση του αριθμού των εργαζομένων που απαιτούνται για την επικύρωση των αποφάσεων για απεργίες, αλλά και τη συμμόρφωση των οργανώσεων με δικαστικές αποφάσεις σχετικά με τη νομιμότητα των απεργιών. Σε επίπεδο επιχειρήσεων και σε αποφάσεις σωματείων, υποστηρίζει την ανάγκη οι αποφάσεις να λαμβάνονται με πλειοψηφία των εργαζομένων, και όχι με τα ποσοστά της απαρτίας που ορίζονται για τις συνελεύσεις.

Για την ανταπεργία εργοδοτών (λοκ άουτ) αναφέρει το «αμυντικό λοκ άουτ», που θα δίνει το δικαίωμα σε μια επιχείρηση να προστατεύει χώρους και υλικοτεχνική υποδομή κλείνοντας συγκεκριμένα τμήματα, και το «επιθετικό λοκ άουτ» σε καταχρηστικές απεργίες, με πλήρη αναστολή όλων των δραστηριοτήτων, για μείωση ζημιών.

902.gr