Κυβέρνηση – ΣΕΒ – ΕΕ στρώνουν το έδαφος της επόμενης λεηλασίας!

Καμιά συναίνεση στη συνέχιση της σφαγής των δικαιωμάτων μας!

Κανένας συμβιβασμός με τη φτώχεια, τη μίζερη ζωή!

Το ΠΑΜΕ σας καλεί να προετοιμαστούμε για αγωνιστική απάντηση και αντεπίθεση!

Ενημερώνουμε τα σωματεία, τους εργαζόμενους, τους ανέργους, τους νέους και τις νέες, τις γυναίκες για το νέο γύρο επίθεσης που σχεδιάζουν κυβέρνηση – δανειστές ύστερα από τις απαιτήσεις των βιομηχάνων και της μεγαλοεργοδοσίας κάθε κλάδου. Καλούμε σε ετοιμότητα και αγωνιστική προετοιμασία για αποφασιστική αντίσταση και αγώνα.

Μετά το νόμο-λαιμητόμο για το Ασφαλιστικό και την παράδοση της πρώτης κατοικίας της λαϊκής οικογένειας στα funds και τις νέες φοροαπαλλαγές σε βιομηχάνους – εφοπλιστές -μεγαλοεργοδοσία, άνοιξε η όρεξη του μεγάλου κεφαλαίου για νέες βάρβαρες ανατροπές στους μισθούς, στις συμβάσεις, στις εργασιακές σχέσεις, στο δικαίωμα της απεργίας, στις συνδικαλιστικές ελευθερίες.

Κανένας εφησυχασμός από τις δηλώσεις της κυβέρνησης!

Ετοιμάζουν νέα πλήγματα, αν δεν αντισταθούμε, αν δεν διεκδικήσουμε!

Η αντεργατική ατζέντα τους περιλαμβάνει μακριά λίστα νέων ανατροπών! Απαιτούν:

• Την κατάργηση 13ου και 14ου μισθού (Δώρα Πάσχα και Χριστουγέννων και επίδομα αδείας).
• Νέα μείωση του κατώτατου μισθού από 1-1-2017 (κάτω από τα 586 ευρώ που ισχύει σήμερα για τους έχοντες ηλικία άνω των 25 ετών και κάτω από τα 510 ευρώ για τους έως 25 ετών).
• Νομοθετημένο από την κυβέρνηση κατώτατο μισθό κατ’ έτος, χωρίς συλλογική σύμβαση.
• Κατάργηση όλων των προσαυξήσεων-επιδομάτων, τριετιών και κατάργηση της μετενέργειας, γενικά των συλλογικών συμβάσεων.
• Αμετάβλητο μισθό για όλο τον εργασιακό βίο. Σύμφωνα με το σύστημα αυτό, ο εργαζόμενος θα λαμβάνει τον ίδιο μισθό κατά την είσοδο στην εργασία και κατά την έξοδο από αυτήν!
• Μείωση του κόστους των υπερωριών, της απασχόλησης το Σαββατοκύριακο, αλλά και ελαστικοποίηση του πλαισίου διευθέτησης του χρόνου εργασίας (αυξομείωση ωραρίου), με ενίσχυση του διευθυντικού δικαιώματος.
• Πλήρη απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων
• Γενικευμένη ευελιξία στις εργασιακές σχέσεις με επέκταση όλων των «νέων» μορφών φτηνής και απροστάτευτης μικροεργασίας.

Έχουν στο στόχο το χτύπημα στη συνδικαλιστική δράση, στο δικαίωμα στην απεργία! Θέλουν να θάψουν το δικαίωμα υπεράσπισης των δικαιωμάτων μας, με αγώνες, με κινητοποιήσεις, με αντίσταση. Χτυπούν τα σωματεία που παραμένουν, παρά τα προβλήματα που έχουν, δύναμη των εργατικών – συνδικαλιστικών αγώνων.

Οι πόθοι και οι απαιτήσεις των βιομηχάνων γίνονται νόμοι!

Απαιτούν ωμά τη νέα σφαγή!

Τα μνημόνια και όλα τα μέτρα που τρώνε τις σάρκες του εργαζόμενου λαού είναι σταθερές απαιτήσεις των επιχειρηματικών ομίλων, τα εργαλεία που γίνονται νόμοι για να προστατεύουν και να πολλαπλασιάζουν την κερδοφορία τους.

Η απαίτηση του προέδρου των βιομηχάνων για αποφυγή «μισθολογικών υπερβολών και πισωγυρισμάτων» μέσω της διασφάλισης της «σωστής λειτουργίας του θεσμού της διαιτησίας» σημαίνει νέο τσάκισμα στους μισθούς, κατρακύλα όλων των μισθών προς τα κατώτερα νομοθετημένα επίπεδα.

Η απαίτηση των βιομηχάνων για «σύγχρονες εργασιακές σχέσεις» σημαίνει μεγαλύτερη ευελιξία, γενίκευση των συμβάσεων του ενός μήνα, της μίας μέρας, των κακοπληρωμένων προγραμμάτων απασχόλησης, της εργασίας με ημερομηνία λήξης.

Να υπερασπιστούμε τη ζωή μας! Δεν είναι ανίκητοι!

Τα μέτρα που χτυπούν τις συλλογικές συμβάσεις, τους μισθούς, η καρατόμηση ασφαλιστικών δικαιωμάτων και συντάξεων είναι οι απαραίτητοι όροι για την ανάκαμψη του κεφαλαίου. Τα αποκαΐδια των εργατικών δικαιωμάτων, το μάτωμα της εργατικής – λαϊκής οικογένειας είναι ο μαγνήτης για τις επενδύσεις, για την κερδοφορία των λίγων, των επιχειρηματικών ομίλων.

Δεν έχουμε τα ίδια συμφέροντα, τις ίδιες αγωνίες με τους εκμεταλλευτές μας!

Οι ανάγκες μας δεν ταυτίζονται με τους στόχους της μεγαλοεργοδοσίας για ανταγωνιστικότητα, κερδοφορία, για την ανάκαμψη των κερδών τους. Δεν χάσαμε όλοι από τα μέτρα για τους μισθούς, το Ασφαλιστικό. Την ώρα που κάθε εργατική οικογένεια ματώνει από τη νέα φοροεπιδρομή, το κεφάλαιο απολαμβάνει κέρδη, νέες φοροαπαλλαγές και τροφοδοσία με ζεστό χρήμα και τζάμπα εργασία!

Νομοθετούν ζούγκλα και τη βαφτίζουν παράδεισο!

Καμία υποχώρηση στα σχέδια της εργοδοσίας. Κάθε βήμα πίσω δημιουργεί το έδαφος για το επόμενο. Για τους εργαζόμενους δεν υπάρχει καμία ελπίδα και προοπτική ακόμη και όταν έρθει η όποια ανάκαμψη κερδών, εφόσον δεν οργανωθούν και δεν αγωνιστούν για τη ζωή τους.

Άμεση αντίσταση και αγώνα σε κλάδους και επιχειρήσεις που εντείνεται η εργοδοτική τρομοκρατία με μειώσεις μισθών, με απολύσεις. Να δυναμώσουν οι αγώνες ενάντια στις απολύσεις που πολλαπλασιάζονται, για την καταβολή δεδουλευμένων καθώς χιλιάδες εργάτες παραμένουν απλήρωτοι για μήνες. Κανένας εργαζόμενος ατομικά, κανένας κλάδος ή σωματείο δε μπορεί να έχει αποτελεσματική απάντηση για να αντιμετωπίσει την ενιαία και οργανωμένη επίθεση κυβέρνησης και εργοδοσίας. Να δυναμώσουμε την ενότητα των γραμμών μας απέναντι στην ενιαία και οργανωμένη επίθεση του κεφαλαίου.

Έχουν συμμάχους τους ανθρώπους της εργοδοσίας!

Να περιθωριοποιήσουμε τη γραμμή του συμβιβασμού των συνδικαλιστικών πλειοψηφιών σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Περισσότεροι εργαζόμενοι να συμβάλουν με την οργάνωσή τους, με τη συμμετοχή τους στην απαλλαγή του συνδικαλιστικού κινήματος από τη βλαπτική γραμμή του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, απ’ τους ανθρώπους της εργοδοσίας στις γραμμές μας.

Να διεκδικήσουμε τη ζωή που μας αξίζει!

Να βάλουμε μπρος σε κάθε κλάδο για την υπογραφή συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Να αγωνιστούμε μαχητικά, ανυποχώρητα, κανένας να μη δουλεύει χωρίς Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, χωρίς συγκροτημένα δικαιώματα. Δυναμώνουμε την πάλη μας για αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, κοινωνικές παροχές. Διεκδικούμε την κάλυψη των απωλειών μας, όλα όσα μας έκλεψαν, μας αφαίρεσαν, όλα όσα είναι δικαίωμά μας με βάση τον πλούτο που παράγουμε και τις σύγχρονες ανάγκες μας.

Εδώ και τώρα αγώνας για την υπεράσπιση της ζωής μας!

Όσο κι αν είναι δύσκολη η κατάσταση, πολλά μπορούν να γίνουν, αν αποφασίσουμε να δείξουμε την πραγματική δύναμή μας. Φαίνονται ανίκητοι γιατί οι εργαζόμενοι δεν έχουν δοκιμάσει την τεράστια δύναμή τους. Μόνο έτσι μπορούμε να τους σταματήσουμε!

Η πραγματική ελπίδα βρίσκεται στον οργανωμένο ταξικό αγώνα, στην πάλη για την υπεράσπιση του δίκιου μας, για την ανάκτηση των απωλειών, για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής. Να συγκρουστούμε με αυτούς που σήμερα μας στερούν το δικαίωμα στην αξιοπρεπή ζωή, μας θέλουν στην ανέχεια, στη ζωή με τα ελάχιστα».

Εκδήλωση για τις πολιτικές εξελίξεις

Την Τετάρτη, 29/6 στις 8.00 μ.μ., στα Μελίσσια, στο Πολιτιστικό Κέντρο, θα μιλήσει ο Νίκος Μαυροκέφαλος, μέλος του Γραφείου της ΕΠ Αττικής του ΚΚΕ.

Με σύνθημα: «Καμία ανοχή – Καμία υποταγή στην αντιλαϊκή πολιτική. Υπάρχει άλλος δρόμος: Λαϊκή συμμαχία για τη λαϊκή εξουσία», η ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ αναπτύσσει μια πολύμορφη πολιτική δραστηριότητα στους εργασιακούς χώρους και στις γειτονιές όλων των δήμων της Αττικής.

Στόχος να συζητήσει οργανωμένα με χιλιάδες εργαζόμενους, αυτοαπασχολούμενους, νέους και νέες τα συμπεράσματα της πάλης ενάντια στην πολιτική του κεφαλαίου, της ΕΕ και της κυβέρνησης. Να συζητήσει τους όρους και τις προϋποθέσεις που απαιτούνται για να δυναμώσει το εργατικό – λαϊκό κίνημα. Να δυναμώσει η συσπείρωση με το ΚΚΕ, που με συνέπεια και σταθερότητα προβάλλει ότι ο λαός μπορεί να απαλλαγεί από τα βάσανα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και να ικανοποιήσει τις ανάγκες του στη δουλειά, στη μόρφωση, σ’ όλους τους τομείς της ζωής του, με τον ίδιο στο τιμόνι της εξουσίας.

Ανακοίνωση για το αποτέλεσμα του βρετανικού δημοψηφίσματος

Σε ανακοίνωση για το αποτέλεσμα του βρετανικού δημοψηφίσματος σχετικά με την αποχώρηση της Βρετανίας από την ΕΕ το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ τονίζει:

«Το αποτέλεσμα του βρετανικού δημοψηφίσματος αναδεικνύει την αυξημένη δυσαρέσκεια εργατικών – λαϊκών δυνάμεων απέναντι στην ΕΕ και τις αντιλαϊκές πολιτικές της, που όμως πρέπει να απεγκλωβιστεί από τις επιλογές τμημάτων και πολιτικών δυνάμεων της αστικής τάξης και να αποκτήσει ριζοσπαστικά – αντικαπιταλιστικά χαρακτηριστικά. Το αποτέλεσμα καταγράφει τη διάψευση των προσδοκιών, που για χρόνια καλλιεργούσαν όλα τα αστικά κόμματα -και στην Ελλάδα- μαζί με τα ευρωενωσιακά επιτελεία, ότι δήθεν θα μπορούσαν οι λαοί να ευημερήσουν στο πλαίσιο της ΕΕ.

Το γεγονός ότι τέθηκε τόσο έντονα το ζήτημα της αποχώρησης μιας χώρας από την ΕΕ -και μάλιστα του μεγέθους της Βρετανίας- οφείλεται αφ’ ενός στις εσωτερικές αντιθέσεις στην ΕΕ και την ανισομετρία των οικονομιών της και αφ’ ετέρου στη διαπάλη ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα, που οξύνθηκε σε συνθήκες οικονομικής ύφεσης. Αυτοί οι παράγοντες ενισχύουν το λεγόμενο ευρωσκεπτικισμό, αποσχιστικές τάσεις, αλλά και τάσεις που επιδιώκουν αλλαγή της πολιτικής διαχείρισης της ΕΕ και της Ευρωζώνης.

Φορείς του αντιδραστικού «ευρωσκεπτικισμού» είναι εθνικιστικά, ρατσιστικά ή και φασιστικών αντιλήψεων κόμματα, όπως π.χ. το Κόμμα για την Ανεξαρτησία της Βρετανίας (UKIP) του Φάρατζ, το Εθνικό Μέτωπο της Λεπέν στη Γαλλία, η Εναλλακτική για τη Γερμανία και παρόμοια σχήματα στην Αυστρία, στην Ουγγαρία και στην Ελλάδα, π.χ. η φασιστική Χρυσή Αυγή, η Εθνική Ενότητα του Καρατζαφέρη και άλλα. Η τάση του «ευρωσκεπτικισμού» εκφράζεται κι από κόμματα που χρησιμοποιούν αριστερή ταμπέλα, ασκούν κριτική ή απορρίπτουν την ΕΕ και το ευρώ, υποστηρίζουν το εθνικό νόμισμα, αναζητούν άλλες ιμπεριαλιστικές συμμαχίες και σε κάθε περίπτωση κινούνται εντός των καπιταλιστικών τειχών.

Αυτές οι αντιθέσεις και οι ανταγωνισμοί διαπερνούν και την αστική τάξη κάθε χώρας-μέλους της ΕΕ. Οι οικονομικές και πολιτικές διεργασίες που δρομολογούνται, τόσο σε επίπεδο της Μ. Βρετανίας, όσο και της ΕΕ, τα παζάρια που θα ακολουθήσουν για τη θέση της βρετανικής αστικής τάξης την επόμενη μέρα, μπορεί να καταλήξουν σε νέες προσωρινές συμφωνίες της ΕΕ με τη Βρετανία. Το σίγουρο είναι πως σε κάθε περίπτωση, όσο παραμένει η καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής και η αστική εξουσία, η όποια εξέλιξη θα συνοδευτεί με νέες βαριές θυσίες για τις εργατικές – λαϊκές δυνάμεις.

Το αποτέλεσμα του βρετανικού δημοψηφίσματος εκθέτει τις άλλες πολιτικές δυνάμεις στην Ελλάδα, που όλα τα προηγούμενα χρόνια εκθείαζαν τη συμμετοχή της Ελλάδας στην ΕΕ, παρουσιάζοντάς την ως μια ανεπίστρεπτη διαδικασία ή έσπερναν αυταπάτες περί ανάγκης για «περισσότερη Ευρώπη της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης». Εκθέτει κι εκείνες τις δυνάμεις που θεωρούν το εθνικό νόμισμα ως πανάκεια για τη λαϊκή ευημερία. Η Βρετανία της στερλίνας έπαιρνε τα ίδια αντεργατικά – αντιλαϊκά μέτρα, όπως οι υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης. Τα ίδια μέτρα θα συνεχίσει να παίρνει κι εκτός ΕΕ, αφού αυτά τα επιβάλλει η ανάγκη της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των δικών της μονοπωλίων.

Είναι σίγουρο ότι τις επόμενες ημέρες θα πυκνώσουν οι φωνές και τα «δάκρυα», τόσο από τη μεριά της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, όσο κι απ’ τη μεριά των άλλων αστικών κομμάτων, για την «ανάγκη επαναθεμελίωσης της ΕΕ», για την «ΕΕ που έχασε το δρόμο της και πρέπει να επιστρέψει στις ρίζες της» κλπ. Όμως, η ΕΕ, από γεννησιμιού της, ήταν και είναι μια αντιδραστική συμμαχία των αστικών τάξεων της καπιταλιστικής Ευρώπης, με στόχο το «ξεζούμισμα» των εργαζομένων και την καταλήστευση άλλων λαών, στο πλαίσιο του ανταγωνισμού τους με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Δεν ήταν, ούτε θα είναι αιώνια, όπως δεν ήταν αιώνιες άλλες αντίστοιχες συμμαχίες στο παρελθόν. Η καπιταλιστική ανισομετρία και ο ανταγωνισμός, η αλλαγή στο συσχετισμό δυνάμεων αργά ή γρήγορα φέρνουν στην επιφάνεια αντιθέσεις, που δεν είναι πλέον εφικτό να γεφυρωθούν με προσωρινούς κι εύθραυστους συμβιβασμούς. Ταυτόχρονα, στο καπιταλιστικό έδαφος γεννιούνται νέα φαινόμενα, διεργασίες για νέες αντιδραστικές συμμαχίες.

Το συμφέρον του ελληνικού, του βρετανικού λαού, όλων των λαών της Ευρώπης δεν πρέπει να μπαίνει «κάτω από ξένη σημαία». Δεν πρέπει να μπαίνει κάτω από τη σημαία της αστικής τάξης και των διαφόρων τμημάτων της, που καθορίζουν τις επιλογές και τις διεθνείς τους συμμαχίες με κριτήριο τα συμφέροντά τους και τη μεγαλύτερη δυνατή εκμετάλλευση των εργαζομένων. Η αναγκαία καταδίκη της λυκοσυμμαχίας του κεφαλαίου, της ΕΕ, η πάλη για την αποδέσμευση κάθε χώρας από αυτή, για να είναι αποτελεσματικές, πρέπει να συνδεθούν με την ανάγκη ανατροπής της εξουσίας του κεφαλαίου, με την εργατική – λαϊκή εξουσία. Η κοινωνική συμμαχία της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, η ανασύνταξη και ισχυροποίηση του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος είναι όρος για να ανοίξει αυτός ο ελπιδοφόρος δρόμος».

Ανακοίνωση για την Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων

«Τα στοιχεία του ΟΗΕ για το 2015, με τον πρωτοφανή αριθμό των 65,3 εκατ. προσφύγων και εσωτερικά εκτοπισμένων, από τους οποίους το 50% είναι παιδιά, με τα 5,4 εκατ. ανθρώπους που έγιναν για πρώτη φορά πρόσφυγες μέσα στο 2015, είναι ο καθρέφτης ενός συστήματος που το μόνο που έχει να προσφέρει είναι κρίσεις, φτώχεια, πολέμους, ξεριζωμό και προσφυγιά. Δείχνουν ακόμη ότι αν οι λαοί δεν βάλουν τη δική τους σφραγίδα, στοχεύοντας τον πραγματικό υπαίτιο, δηλαδή τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, τα εκατομμύρια των κατατρεγμένων και ξεριζωμένων ανθρώπων θα αυξάνονται κάθε χρόνο.

Ο ελληνικός λαός είδε την περασμένη χρονιά πάνω από 1 εκατ. πρόσφυγες, Σύρους, Αφγανούς, Ιρακινούς κά να περνούν από την Ελλάδα, προσπαθώντας να χτίσουν μια νέα ζωή σε κάποιο άλλο κράτος της ΕΕ. Βλέπει τώρα τον εγκλωβισμό 57.000 ανθρώπων στην Ελλάδα, το διπλό εγκλωβισμό των προσφύγων και μεταναστών στα νησιά, τις σκληρές συνθήκες διαβίωσης, ως αποτέλεσμα των αποφάσεων της ΕΕ και της ελληνικής κυβέρνησης. Έδειξε, με όλους τους τρόπους, την ενεργή συμπαράσταση και αλληλεγγύη του απέναντι στους πρόσφυγες.

Η ελληνική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, με τη συμφωνία και των άλλων κομμάτων, φέρει τεράστιες ευθύνες για τη στάση της απέναντι στο προσφυγικό ζήτημα. Γιατί: Ψήφισε όλες τις αποφάσεις της ΕΕ που ανοιγοκλείνουν τα σύνορα ανάλογα με τις ανάγκες του κεφαλαίου. Ψήφισε τη συμφωνία ΕΕ – Τουρκίας, ψηφίζει νόμους και τροπολογίες που καταπατούν βάναυσα τα δικαιώματα των προσφύγων, κουρελιάζουν το διεθνές δίκαιο και οδηγούν στον εγκλωβισμό των προσφύγων στην Ελλάδα. Έφερε το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο με πρόσχημα τη »φύλαξη» των θαλάσσιων ελληνοτουρκικών συνόρων και στηρίζει όλες τις αποφάσεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ για τη δραματική αύξηση των ευρωνατοϊκών στρατιωτικών δυνάμεων στην περιοχή, για κλιμάκωση των επεμβάσεων στη Μ. Ανατολή και νέα επέμβαση στη Λιβύη. Δίνει »γη και ύδωρ» στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, στις οποίες συμμετέχει ενεργά. Εμπλέκει τον ελληνικό λαό σε σοβαρούς κινδύνους. Παρά τα ψεύτικα τα λόγια συμπάθειας προς τους πρόσφυγες, στην πραγματικότητα συμβάλλει στην κλιμάκωση του προσφυγικού προβλήματος, στη δημιουργία νέων μαζικών προσφυγικών κυμάτων.

Το ΚΚΕ, με αφορμή τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων, απευθύνει προσκλητήριο πάλης στον ελληνικό λαό και το κίνημά του για:

-Να ανατραπούν όλες οι αποφάσεις που καταπατούν τα δικαιώματα των προσφύγων, που εγκλωβίζουν πρόσφυγες στη χώρα μας, όπως η απαράδεκτη συμφωνία ΕΕ – Τουρκίας.

-Να καταργηθούν οι Κανονισμοί του Δουβλίνου και να εξασφαλιστεί η ασφαλής μετακίνηση των προσφύγων στις χώρες τελικού προορισμού τους.

-Να αναγνωριστεί η ιδιότητα του πρόσφυγα σε όλους τους λαούς που είναι θύματα ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και αντιδραστικών καθεστώτων.

-Να γίνουν ανθρώπινοι και υγιεινοί οι χώροι προσωρινής φιλοξενίας προσφύγων, με κρατική φροντίδα, χωρίς ιδιώτες και ΜΚΟ, με ειδική μέριμνα για τα παιδιά, τους ασυνόδευτους ανήλικους, τις εγκύους, τα άτομα με αναπηρίες.

-Να ενισχυθούν οι υπηρεσίες πρώτης υποδοχής και οι επιτροπές ασύλου, να υπάρχει δωρεάν νομική βοήθεια και διερμηνεία για τη γρήγορη, αξιόπιστη και δίκαιη εξέταση των αιτημάτων ασύλου.

-Να φύγει το ΝΑΤΟ, ο Frontex και οι ανάλογοι μηχανισμοί της ΕΕ από την Ελλάδα.

Καλεί τον ελληνικό λαό και τους πρόσφυγες να δυναμώσουν την κοινή πάλη τους ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και την προετοιμασία νέων πολέμων από ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ. Καμία συμμετοχή ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Να κλείσει η βάση της Σούδας, να μη δοθεί καμία σπιθαμή ελληνικού εδάφους, αέρα και θάλασσας για την υποστήριξη των πολεμικών σχεδίων των ιμπεριαλιστών. Για αποδέσμευση από τους ευρωατλαντικούς οργανισμούς, απομάκρυνση όλων των ξένων στρατιωτικών βάσεων»

«Παραιτηθείτε απ’ τον αγώνα της ικανοποίησης των αναγκών σας»

Με τη βοήθεια δηλώσεων υπουργών της κυβέρνησης, ήρθε στο προσκήνιο της δημοσιότητας το κάλεσμα της διαδικτυακής πρωτοβουλίας «Παραιτηθείτε» για κινητοποίηση στις 15 Ιούνη στην Αθήνα, στο Σύνταγμα, και στη Θεσσαλονίκη, στο Λευκό Πύργο.

Ολες αυτές τις μέρες έχουν γραφτεί και ειπωθεί πολλά για το ποιοι βρίσκονται πίσω από αυτήν την κίνηση, ποιοι είναι δηλαδή οι συνδιοργανωτές αυτής της πρωτοβουλίας. Για να μη μείνουμε στην ονοματολογία, για μας είναι αρκετό να πούμε ότι η καμπάνια αυτή στελεχώνεται από παράγοντες του αστικού πολιτικού συστήματος που βρίσκονται σήμερα σε θέση αντιπολίτευσης. Δεν υιοθετήθηκε ανοιχτά, για ευνόητους λόγους, από τις επίσημες ηγεσίες των αντίστοιχων κομμάτων. Αξίζει δε να επισημάνουμε ότι προβλήθηκε με προκλητικό τρόπο από το σύνολο των μέσων μαζικής ενημέρωσης, έντυπων και ηλεκτρονικών, ενώ και η ίδια η κυβέρνηση αποδείχτηκε ο πιο καλός διαφημιστής αυτής της πρωτοβουλίας.

Πρωτοβουλία με αντιδραστικό περιεχόμενο

Ενδεικτικό, βέβαια, για το τι υπηρετεί η συγκεκριμένη κίνηση είναι το κεντρικό σύνθημα «ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙΤΕ – Ούτε χρώματα, ούτε κόμματα – ούτε συνδικάτα». Κάτι μας θυμίζει! Πρόκειται για την προσπάθεια να αποκτήσουν η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι κ.λπ. τους δικούς τους «αγανακτισμένους». Για να γίνει κατανοητό ποιον πραγματικά εξυπηρετεί αυτή η πρωτοβουλία ας δούμε τα συνθήματα που υιοθετεί:

«Ζητάμε επιτέλους συνεννόηση χωρίς εχθρική συμπεριφορά απέναντι στην υπόλοιπη Ευρώπη – γρήγορη έξοδο της Ελλάδας από τα μνημόνια στα πρότυπα της Κύπρου – δραστική μείωση του ΦΠΑ και των νέων έμμεσων και άμεσων φόρων τους οποίους επιβαρυνόμαστε για τις… «αυταπάτες» κάποιων ανεύθυνων πολιτικών – δραστικές περικοπές δαπανών παντού, να μπει ένα τέλος στο σπάταλο κράτος – ζητάμε αξιοκρατία και όχι «βόλεμα» του κομματικού στρατού της αριστερο-δεξιάς συγκυβέρνησης – άμεσα μεταρρυθμίσεις σε όλους τους τομείς της καθημερινής ζωής μας – λέμε όχι στη δημιουργία ψεύτικων εχθρών στο εξωτερικό και στο εσωτερικό της χώρας – όχι στον άκρατο λαϊκισμό, στη χειραγώγηση των μέσων μαζικής ενημέρωσης και τον ταξικό στιγματισμό συμπολιτών μας από την αριστερο-δεξιά συγκυβέρνηση – η θέση της χώρας μας στην Ευρωζώνη είναι αδιαπραγμάτευτη και η οικονομία μας πρέπει επιτέλους να βρεθεί σε συνθήκες ανάπτυξης – ήρθε η ώρα όλοι οι Ελληνες να ενωθούμε κατά του παλαιοκομματισμού, ο οποίος μας έφερε σε αυτή την τραγική οικονομική κατάσταση (…)».

Είναι προφανές ότι η συγκεκριμένη, δήθεν αχρωμάτιστη, πρωτοβουλία είναι βαθιά πολιτικοποιημένη και υπηρετεί συγκεκριμένες ταξικές επιλογές. Υπηρετεί τη στρατηγική του κεφαλαίου. Υιοθετεί τον καπιταλιστικό «μονόδρομο» και είναι σημαιοφόρος της ΕΕ. Προβάλλει την ανάγκη γρήγορης εξόδου της Ελλάδας από τα μνημόνια, όχι βέβαια καταργώντας αυτά και το αντεργατικό νομοθετικό πλαίσιο που τα συνοδεύει, αλλά πιέζοντας για γρήγορη υλοποίηση όλων των προαπαιτούμενων που εκκρεμούν.

Ανεμίζοντας σημαίες της Ελλάδας και της ΕΕ επιχειρούν, όπως άλλωστε και η κυβέρνηση, να παρουσιάσουν την προσδοκώμενη «ανάπτυξη» ως εθνική – υπερταξική υπόθεση, που θα ωφελήσει όλους ανεξαιρέτως τους Ελληνες. Επιδιώκουν να γίνει λαϊκή υπόθεση η ανταγωνιστικότητα και η κερδοφορία του κεφαλαίου, που οδηγεί, είτε σε συνθήκες κρίσης είτε σε συνθήκες καπιταλιστικής ανάπτυξης, την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα σε θυσίες διαρκείας. Να παραιτηθούν η εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα ακόμα και από την ιδέα για δυνατότητα κάλυψης των αναγκών τους.

Εχουν αλλεργία στους εργατικούς – λαϊκούς αγώνες. Ξορκίζουν τα συνδικάτα και το ενδεχόμενο οργάνωσης του λαού με ταξικό προσανατολισμό. Ο επικεφαλής του Ποταμιού, Στ. Θεοδωράκης, αναφερόμενος στις απεργίες στα λιμάνια και τις κινητοποιήσεις στα μέσα μαζικής μεταφοράς και στα νοσοκομεία, σχολίασε πως «δεν θα πρέπει τα συνδικάτα να προσθέτουν προβλήματα αυτή τη στιγμή στη χώρα (…) Τα καταφέρνει καλά η κυβέρνηση μόνη της. Διαλύει μόνη της τη χώρα. Ας μην τη βοηθάμε κάποιοι», ενώ ταυτόχρονα αναφερόμενος στη συγκέντρωση του «Παραιτηθείτε», έσπευσε να διαβεβαιώσει ότι το Ποτάμι δε θα την καπελώσει, αλλά αρκετά στελέχη του θα συμμετάσχουν για να στείλουν το μήνυμα πως «αυτή η κυβέρνηση δεν μπορεί».

Εφεδρεία του συστήματος

Πρόκειται για ιδεολογική αντεπίθεση της αστικής τάξης προκειμένου να εγκλωβιστούν τα όνειρα και οι ελπίδες των εργαζομένων στα ασφυχτικά πλαίσια μιας κοινωνίας που σαπίζει, να μη συνειδητοποιήσουν ότι αυτό το σύστημα δεν διορθώνεται, δεν αλλάζει, να εξαφανιστεί από το οπτικό τους πεδίο οποιαδήποτε άλλη διέξοδος. Θέλουν να εγκλωβίσουν το λαό στη λογική ότι δεν υπάρχουν λύσεις έξω από το πλαίσιο του συστήματος. Να τον περιορίσουν στην ουτοπική αναζήτηση μιας φιλολαϊκής διαχείρισης σ’ αυτό το πλαίσιο, που θα είναι προϊόν μιας συμφωνίας ή διαπραγμάτευσης με τους καπιταλιστές, την αστική τάξη, τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, αυτούς δηλαδή που έχουν σήμερα τα κλειδιά της οικονομίας στα χέρια τους. Να περιοριστεί και να εκτονωθεί η λαϊκή αντίδραση σε μια απλή κυβερνητική εναλλαγή.

Παρότι οι πρώτες απόπειρες κινητοποίησης των «Παραιτηθείτε» δεν έχουν μεγάλη μαζικότητα, δεν πρέπει να υποτιμηθούν ως ακίνδυνες. Η ιστορία δείχνει ότι σε τέτοιες διεργασίες παρεμβαίνουν μια σειρά μηχανισμών, με στόχο τον αποπροσανατολισμό και τη χειραγώγηση των λαϊκών μαζών, με πολλαπλούς στόχους και επιδιώξεις.

Πρόκειται, εκτός όλων των άλλων, και για συμβολή στην επιχείρηση αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού σκηνικού, που βρίσκεται σε εξέλιξη το τελευταίο διάστημα και θα φανεί στη συνέχεια. Ας θυμηθούμε, άλλωστε, τη συμβολή του επίσης «χωρίς κόμματα και συνδικάτα» κινήματος των «αγανακτισμένων». Κούφιες αντιμνημονιακές «κορόνες» στις «πάνω» και τις «κάτω» πλατείες, με αποτέλεσμα τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, τη φασιστική Χρυσή Αυγή να μεγαλώνει και να παγιώνει τα εκλογικά της ποσοστά, και έναν κόσμο που είχε παρασυρθεί να οδηγείται στην απογοήτευση και την ενσωμάτωση. Ας θυμηθούμε τι πέτυχαν τέτοιες κινήσεις σε μια σειρά από χώρες, που είτε λειτούργησαν ως μοχλοί εκτόνωσης και ενσωμάτωσης της λαϊκής δυσαρέσκειας (Αργεντινή, Πορτογαλία, Ισπανία κ.ά.) είτε ακόμη και σε αντιδραστική κατεύθυνση (Χιλή, Ουκρανία).

Το ‘να χέρι νίβει τ’ άλλο…

Ενα τέτοιο «κίνημα» δεν έχει στόχο την αντιλαϊκή πολιτική αλλά, αντίθετα, πιέζει για την επιτάχυνσή της. Γι’ αυτό αποτελεί βολικό και ιδανικό αντίπαλο της κυβέρνησης. Βρίσκεται στην ίδια όχθη με την κυβέρνηση, απέναντι σε ένα εργατικό κίνημα που διεκδικεί την ικανοποίηση των αναγκών αυτών που είναι οι δημιουργοί του πλούτου. Οι «νέες πλατείες» δεν υιοθέτησαν ούτε ένα αίτημα αποκατάστασης των απωλειών των εργαζομένων και των συνταξιούχων, δεν έχουν καν στο λεξιλόγιο τον όρο λαϊκές ανάγκες. Οπως και η κυβέρνηση, συνδέουν την όποια μελλοντική ανακούφιση της ζωής των λαϊκών στρωμάτων με την αποδοχή των παραγόντων που την επιδεινώνουν. Η κούφια αντιπαράθεση νεοφιλελεύθερων με σοσιαλδημοκράτες κρύβει ότι βρίσκονται κάτω από την ίδια σημαία, αυτή των αναγκών της αστικής τάξης. Η κάθε κυβέρνηση αστικής διαχείρισης προτιμάει την αντιπαράθεση που κρύβει την ουσία των δεινών του λαού και άλλοτε αυτή εστιάζεται στο ποιος είναι παλαιοκομματικός, ποιος έχει «ηθική υπεροχή», ποιος είναι καλύτερος διαχειριστής κ.ο.κ.

Οι εργάτες, τα φτωχά λαϊκά στρώματα έχουν το δικό τους κίνημα, το δικό τους δρόμο

Οι εργαζόμενοι, ο λαός πρέπει και μπορούν να ανασυνταχτούν και να οργανώσουν γρήγορα και αποφασιστικά την αντεπίθεσή τους. Να απαλλαχτούν από το φόβο, τις προκαταλήψεις και τη μοιρολατρία. Αυτός ο δρόμος απαιτεί οργανωμένο κίνημα, που δεν ρίχνει άσφαιρα, που δεν εγκλωβίζεται στις ψευτοαντιπαραθέσεις του πολιτικού προσωπικού της αστικής τάξης, που το μόνο που επιδιώκουν είναι, από τη μία, η δική τους αναρρίχηση στην εξουσία και, από την άλλη, η υπεράσπιση των επιμέρους συμφερόντων των τμημάτων του κεφαλαίου που υπηρετεί ο καθένας απ’ αυτούς. Αυτός ο δρόμος απαιτεί ένα κίνημα μαζικό, ριζωμένο στους χώρους που ζει και εργάζεται ο λαός. Απαιτεί κίνημα πολιτικοποιημένο, που σημαδεύει τον πραγματικό εχθρό, με σαφή αντιμονοπωλιακή – αντικαπιταλιστική κατεύθυνση. Που δεν κάνει αγώνα για τον αγώνα, δε χάνεται στη θολούρα κούφιων αντιπαραθέσεων τύπου «αγανακτισμένων» ή τύπου «παραιτηθείτε». Τέτοιοι αγώνες βολεύουν το κεφάλαιο, εκτονώνουν τη λαϊκή αντίδραση, έχουν αντιδραστικό περιεχόμενο γιατί κρύβουν τα πραγματικά αίτια των δεινών του λαού προκειμένου να κρύψουν και τις λύσεις που είναι προς όφελός του.

Αυτός ο δρόμος απαιτεί ουσιαστικές αλλαγές στο συσχετισμό των δυνάμεων, απαιτεί ένα ισχυρό ΚΚΕ.

Του Δημήτρη ΞΕΚΑΛΑΚΗ*
*Ο Δημήτρης Ξεκαλάκης είναι μέλος της Ιδεολογικής Επιτροπής της ΚΕ του ΚΚΕ και μέλος του Γραφείου της ΕΠ της ΚΟ Αττικής

rizospastis.gr