Με το ΚΚΕ περνάμε στην αντεπίθεση

«ΜΕ ΤΟ ΚΚΕ ΠΕΡΝΑΜΕ ΣΤΗΝ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ». Με αυτόν τον τίτλο προμετωπίδα κυκλοφορεί τις επόμενες ημέρες καινούργιο τετρασέλιδο φυλλάδιο του ΚΚΕ που ενημερώνει το λαό για τις εξελίξεις, την νέα επίθεση της κυβέρνησης με τη δεύτερη «αξιολόγηση», το νέο συντριπτικό χτύπημα στα εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα, τα νέα εμπόδια στο δικαίωμα στην απεργία, το νέο Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα περικοπών και τις νέες ιδιωτικοποιήσεις. Υπογραμμίζει ότι το πραγματικό δίλημμα είναι «υποταγή ή αντεπίθεση για την ανατροπή» και καλεί το λαό «τώρα» να επιλέξει αυτό που θα κάνει τη διαφορά: «Να συναντηθούμε, να συζητήσουμε και ταυτόχρονα να παλέψουμε μαζί στο κίνημα για την πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ». Γιατί, «η δύναμή σου είναι εδώ, η λύση είναι εδώ, στον αγώνα με το ΚΚΕ, στην Κοινωνική Συμμαχία για τη Λαϊκή Εξουσία».

Αναλυτικά το φυλλάδιο αναφέρει:

«Με το ΚΚΕ περνάμε στην αντεπίθεση.

Εργατοϋπάλληλοι, συνταξιούχοι, άνεργοι, άνεργες, επαγγελματίες, αγρότες, νέοι και νέες

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, αφού µε την πρώτη αξιολόγηση φόρτωσε στο λαό νέους δυσβάσταχτους φόρους, περικοπές, ιδιωτικοποιήσεις, το μόνιμο «κόφτη», τώρα προετοιμάζεται για νέα επίθεση.

Το «μενού» της δεύτερης «αξιολόγησης» περιλαμβάνει νέο συντριπτικό χτύπημα στα εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα, νέα εµπόδια στο δικαίωμα στην απεργία, νέο Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα περικοπών, νέες ιδιωτικοποιήσεις.

Οι δήθεν «κόκκινες γραµµές» της κυβέρνησης δεν πείθουν πλέον κανένα. Τα ίδια έλεγαν και για τις συντάξεις που μειώνονται συνεχώς. Τα ίδια έλεγαν και για τον ΕΝΦΙΑ, που δεν καταργήθηκε.

Οι λεονταρισμοί εναντίον του «κακού» ΔΝΤ, που θέλει τα αντεργατικά μέτρα, σε αντίθεση µε την «καλή» ΕΕ, που τα απορρίπτει, είναι «στάχτη στα µάτια» του λαού. Τα ίδια μέτρα υλοποιούνται σε όλες τις χώρες της λυκοσυμμαχίας, όπως στη Γαλλία, από τον φίλο του ΣΥΡΙΖΑ, Ολάντ.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ υπηρετεί πολιτικές αποκλειστικά υπέρ του κεφαλαίου. Την ώρα που φορτώνει στο λαό δυσβάσταχτα βάρη, την ίδια ώρα ψηφίζει νόμους για νέες φοροαπαλλαγές, επιδοτήσεις, προνόμια στους επιχειρηματικούς ομίλους. Εµπλέκει την Ελλάδα ακόμη πιο βαθιά στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, καλεί το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, δεν της φτάνουν τόσες αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις που έχει η Ελλάδα, προωθεί και την ίδρυση νέας στην Κάρπαθο.

Δεν θα σταματήσουν αν δεν τους σταματήσουμε.

Καμία εμπιστοσύνη στη θεωρία της “Δίκαιης Ανάπτυξης”

Λένε ότι μπορεί να χρειάστηκε να πάρουν επώδυνα μέτρα, να μειώθηκαν οι συντάξεις, να έχασες το ΕΚΑΣ, να μην καταργήσανε τον ΕΝΦΙΑ…, αλλά οι επενδύσεις έρχονται, οι στόχοι ξεπερνιούνται… πετύχανε τετραπλάσιο πρωτογενές πλεόνασμα… έρχεται η ανάκαμψη… θα ανακουφιστούν οι ασθενέστεροι…

Με τα ίδια επιχειρήµατα που έλεγαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις ΝΔ – ΠΑΣΟΚ κοροϊδεύουν κι αυτοί το λαό, προσπαθώντας να µας πείσουν ότι οι θυσίες πιάνουν τόπο, ότι τα δύσκολα πέρασαν.

Ποια είναι όµως η πραγµατικότητα; Το πρωτογενές πλεόνασμα είναι το έλλειμμα που υπάρχει σήμερα στη λαϊκή οικογένεια, στο εισόδημα, στην Ασφάλιση, στα σχολεία, στην Υγεία, στην Πρόνοια κ.α.

Η ανάκαμψη, που µας λένε, θα είναι για τα κέρδη των λίγων, δεν θα οδηγήσει σε αναπλήρωση απωλειών, κατάργηση αντιλαϊκών νόμων, ουσιαστική ανακούφιση. Διαρκώς θα ζητάνε νέα μέτρα. Γι’ αυτό άλλωστε ψήφισαν και τον αυτόματο κόφτη, για να μην υπάρχει καμία παρέκκλιση από την αντιλαϊκή πολιτική.

Η όποια ανάκαμψη είναι αβέβαιη, αφού η ελληνική οικονομία επηρεάζεται από τις εξελίξεις στην παγκόσμια και ευρωπαϊκή καπιταλιστική οικονομία, όπου οι προβλέψεις είναι δυσοίωνες.

Υπάρχει πλούσια πείρα στο λαό για να γυρίσει την πλάτη στη νέα εξαπάτηση

Σήμερα, οι λίγες νέες θέσεις εργασίας είναι κακοπληρωμένες, μερικής απασχόλησης. Με τέτοιες θέσεις εργασίας αντικαθίστανται παλιότεροι εργαζόμενοι µε νέους.

Υπάρχουν και σήμερα κλάδοι της οικονομίας, µε μεγάλη κερδοφορία, π.χ. στον τουρισμό, που οι εργαζόμενοι εκεί δεν απολαμβάνουν τίποτα, αφού εξακολουθούν να υπάρχουν συνθήκες γαλέρας, ενώ πολλαπλασιάζονται οι λαϊκές οικογένειες που δεν κάνουν καθόλου ή κάνουν ελάχιστες ημέρες διακοπές.

Η ανακούφιση, που υπόσχονται, όλη κι όλη θα είναι κάποια ψίχουλα για κάποιες ομάδες της πιο ακραίας φτώχειας, που οι ίδιοι δημιουργούν. Θα είναι όπως το ΕΚΑΣ. Από τη μία το κόβουν και από την άλλη δίνουν σε ελάχιστους και για ελάχιστο χρόνο κάρτες αλληλεγγύης και κουπόνια σίτισης. Τελικά, ούτε αυτοί ανακουφίζονται πραγματικά, έστω προσωρινά.

Αυτή είναι η ΣΥΡΙΖΑίικη «ευαισθησία».

Κανένας να μην ξεγελαστεί από τον κάλπικο καβγά κυβέρνησης – ΝΔ!

Ο καβγάς αφορά το ποιος είναι καταλληλότερος σ’ αυτή τη φάση για το κεφάλαιο, ποιανού η συνταγή είναι καλύτερη. Σε όλα τα βασικά συμφωνούν, αλλά θέλουν να κρύψουν τη στρατηγική τους σύμπλευση, την κοινή ψήφο τους στο 3ο μνημόνιο, στα περισσότερα αντιλαϊκά μέτρα, στη φοροαπαλλαγή και ενίσχυση µε κρατικό χρήμα των μονοπωλιακών ομίλων.

Ο τσακωμός τους για τη «διαπλοκή» και τις “τηλεοπτικές άδειες” είναι για το ποια επιχειρηματικά συµφέροντα θα επικρατήσουν στη νέα αναδιανομή της πίτας ανάμεσα στα παλιά και τα νέα «τζάκια», που ευνοεί ο ΣΥΡΙΖΑ, για να εξασφαλίσει εκτός των άλλων ευνοϊκό τηλεοπτικό περιβάλλον, όπως έκαναν κι οι προηγούμενοι.

Παρά τις αντιθέσεις τους για τον εκλογικό νόμο και τη συνταγματική αναθεώρηση, η έγνοια τους είναι να υπάρχουν ισχυρές φιλομονοπωλιακές κυβερνήσεις, για να εφαρμόζεται απρόσκοπτα η αντιλαϊκή πολιτική τους.

Η µεν ΝΔ θέλει να επανέλθει στην καρέκλα της κυβερνητικής εξουσίας και υπερασπίζεται το παλιό μοντέλο των μονοκομματικών κυβερνήσεων, χωρίς όμως να αποκλείει και ευρύτερες συναινέσεις, που προς το παρόν δεν μπορεί να καταφέρει.

Ο δε ΣΥΡΙΖΑ μιλάει για την ανάγκη ευρύτερων συναινέσεων µε άλλα κόμματα, που θα μοιράζονται την ευθύνη της κυβερνητικής πολιτικής, για να μπορέσει πιο άνετα να κάνει τη βρώμικη δουλειά που του έχουν αναθέσει, μετά το 3ο μνημόνιο, οι «εταίροι» του και η αστική τάξη της χώρας.

ΠΑΣΟΚ και ΠΟΤΑΜΙ προσπαθούν να αναστηλώσουν, χωρίς επιτυχία προς το παρόν, το χρεοκοπημένο χώρο της κεντροαριστεράς, ιδιαίτερα τώρα που βλέπουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ παίρνει τη θέση του παλιού ΠΑΣΟΚ και γίνεται το αγαπημένο παιδί της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας. Η ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΩΩΝ είναι πρόθυμη να συµβάλει σε όποιο αντιλαϊκό κυβερνητικό σχήμα, παίζοντας ως «λαγός» του συστήματος πότε µε τον Τσίπρα, πότε µε τον Μητσοτάκη. Η ναζιστική ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ επικεντρώνει τη δράση της σε βάρος κατατρεγμένων και εγκλωβισμένων προσφύγων στη χώρα, για να βγάλει λάδι το ίδιο το σύστημα της εκμετάλλευσης και των πολέμων. Ρίχνει «στάχτη στα µάτια» των αποπροσανατολισμένων, που την ακολουθούν ακόμη, για την εγκληματική της δράση, η οποία αποκαλύφθηκε μετά τις δολοφονικές της επιθέσεις κατά προοδευτικών καλλιτεχνών, εργατών συνδικαλιστών, κομμουνιστών, μεταναστών.

Όλοι καταψηφίζουν τις προτάσεις νόµου που καταθέτει το ΚΚΕ στη Βουλή για την ανακούφιση των λαϊκών νοικοκυριών.

Μια σειρά οπορτουνιστικές και άλλες «αριστερόστροφες»  δυνάμεις (ΛΑΕ – Κωνσταντοπούλου – ΑΝΤΑΡΣΥΑ), που πρωτοστάτησαν και έδωσαν στήριξη στην εξαπάτηση της «πρώτης φοράς αριστερά» και σήμερα προβάλλουν ως πανάκεια το εθνικό νόμισμα, που δήθεν θα σώσει το λαό, εκτίθενται µε το πρόσφατο δημοψήφισμα στη Βρετανία. Η Βρετανία της στερλίνας έπαιρνε τα ίδια αντιλαϊκά μέτρα, όπως οι άλλες χώρες της Ευρωζώνης. Αποδεικνύεται ότι η έξοδος μιας χώρας από την ΕΕ μπορεί να είναι πραγματικά προς όφελος του λαού µόνο αν συνδέεται µε την πάλη ενάντια στη βάρβαρη καπιταλιστική εξουσία και ιδιοκτησία. Τα μικρά ή μεγαλύτερα ρήγματα στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις και συμμαχίες, το πολιτικό εργατικό κίνημα τα αξιοποιεί µε ενέργειες ανάπτυξης της ταξικής πάλης και όχι µε συμμαχίες και κυβερνήσεις “επιδιόρθωσης” αυτών των ενώσεων.

Υποταγή ή αντεπίθεση για την ανατροπή είναι το πραγματικό δίλημμα. Όσο αργούμε θα μετράμε απώλειες.

Καλούμε τους εργαζόμενους, τη φτωχή αγροτιά, τους επαγγελματίες, τη νεολαία, για μαχητική δράση τώρα, για την οργάνωση μιας μεγάλης λαϊκής αντεπίθεσης.

Πρωτοστατούμε για τη μαζική συμμετοχή, τη ζωντανή λειτουργία και δράση σωματείων και μαζικών φορέων, με δυνάμωμα της αλληλεγγύης και των ριζοσπαστικών συσπειρώσεων.

Πολλαπλασιάζουμε τη δύναμή μας για νίκες, για την προώθηση της ανασύνταξης του εργατικού κινήματος, στη γραμμή ρήξης και ανατροπής, της συμμαχίας των εργατών με τη φτωχή αγροτιά και τους επαγγελματίες.

• Κάτω οι άδικοι φόροι
• Δουλειά με δικαιώματα για όλους
• Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας για κατοχύρωση των εργαζομένων
• Κάτω τα χέρια από το δικαίωμα στην απεργία και την αγωνιστική διεκδίκηση
• Κάλυψη των απωλειών σε εισόδημα και κοινωνικές παροχές, αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις πείνας
• Σύγχρονες δημόσιες δωρεάν παροχές σε Υγεία, Παιδεία, Πρόνοια
• Μπλόκο σε πλειστηριασμούς και κατασχέσεις στα λαϊκά νοικοκυριά
• Καμία συμμετοχή της χώρας μας στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις κατά άλλων λαών – Να κλείσουν τώρα οι ΝΑΤΟικές βάσεις – Έξω το ΝΑΤΟ από το Αιγαίο
• Αποδέσμευση από τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ

Οι αγώνες, που έγιναν το προηγούμενο διάστημα, ξεσκέπασαν την κυβερνητική προπαγάνδα της κυβέρνησης ότι ο λαός εγκρίνει την πολιτική της. Ακόμη όμως δεν αντιστοιχούν στο μέγεθος της επίθεσης που δέχεται ο λαός.

Πραγματική φιλολαϊκή απάντηση στη σημερινή πολιτική δεν μπορεί να υπάρξει με αλλαγή διαχειριστή, να φύγει ο Τσίπρας για να έρθει ο Μητσοτάκης ή να μείνει ο Τσίπρας για να μην έρθει ο Μητσοτάκης. Η πραγματική φιλολαϊκή απάντηση βρίσκεται στην πολιτική πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ.

Γι’ αυτό χρειάζεται ένα κίνημα πολύ πιο μαζικό, οργανωμένο, ριζωμένο στους τόπους δουλειάς, που θα αμφισβητεί το σημερινό δρόμο ανάπτυξης. Θα έρχεται σε σύγκρουση με τις αυταπάτες του παρελθόντος, με τις λογικές του “μικρότερου κακού”.

Γι’ αυτό χρειάζεται πιο ισχυρό ΚΚΕ

Μόνο έτσι θα μπορούμε να εμποδίζουμε νέα αντιλαϊκά μέτρα, να διεκδικούμε την ανακούφιση των λαϊκών οικογενειών, των ανέργων, να καταργήσουµε όλους τους προηγούμενους αντιλαϊκούς νόμους.

Σε όλους εσάς, που βλέπετε ότι η κατάσταση δεν πάει άλλο, που έχετε διάθεση να συγκρουστείτε µε τη μοιρολατρία και τις μειωµένες απαιτήσεις, σας λέμε ότι το µόνο κόμμα που μπορεί να σας εκφράσει είναι το ΚΚΕ, παρά τις όποιες επιφυλάξεις σας.

Καλούµε ιδιαίτερα τον κόσμµο που αισθάνεται αριστερός, που ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ και σήμερα δυσανασχετεί, να κάνει το βήμα τώρα και να συµπορευτεί µε το ΚΚΕ. Δεν αλλάζει η κατάσταση µόνο µε τη δυσφορία και τις δικαιολογίες γι’ αυτή την κυβέρνηση.

Να βαδίσουμε τώρα μαζί.

Για να ζωντανέψει η ελπίδα, η αισιοδοξία.

Ό,τι δήθεν διαφορετικό δοκιμάσατε μέχρι σήμερα σας απογοήτευσε.

Τώρα έρχεται η ώρα να επιλέξετε αυτό που θα κάνει την πραγματική διαφορά

Σας καλούμε να συναντηθούμε, να συζητήσουμε και ταυτόχρονα να παλέψουμε μαζί στο κίνημα για την πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ.

Γιατί είναι η μόνη απάντηση στην καπιταλιστική βαρβαρότητα που ζούμε. Γιατί προβάλλει την ανάπτυξη που θα ικανοποιεί το σύνολο των λαϊκών αναγκών.

Είναι ρεαλιστική, γιατί υπάρχουν όλες οι αντικειμενικές προϋποθέσεις. Το ζητούμενο είναι να αλλάξει ο συσχετισμός υπέρ της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, για ν’ αλλάξει τελικά χέρια η εξουσία. Να πάρει η εργατική τάξη, ο λαός στα χέρια του τα κλειδιά της οικονομίας, την ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής. Να αποδεσμευτεί η χώρα από τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, αναπτύσσοντας ταυτόχρονα ισότιμες οικονομικές σχέσεις με άλλα κράτη. Για να μπορέσει ο λαός να ζήσει σύμφωνα με τις σύγχρονες ανάγκες του, με τις δυνατότητες που προσφέρει η επιστήμη και η τεχνολογία, η παραγωγικότητα της εργασίας, οι μεγάλες πλουτοπαραγωγικές πηγές και δυνατότητες της χώρας.

Η ΔΥΝΑΜΗ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ

Η ΛΥΣΗ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ!

ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ,

ME ΤΟ ΚΚΕ,

ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΛΑΪΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ!».

902.gr

Η επίθεση στη συνδικαλιστική δράση

Στην παραπέρα συρρίκνωση ή και κατάργηση συνδικαλιστικών δικαιωμάτων στοχεύει η αλλαγή του συνδικαλιστικού νόμου που ετοιμάζει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ σε αγαστή συνεργασία με τους «κοινωνικούς εταίρους» και την τρόικα. Αλλαγές προς το χειρότερο έχουν ήδη συμβεί ή πρόκειται να συμβούν και σε άλλες χώρες. Τα μονοπώλια και τα πολιτικά τους όργανα με αυτό τον τρόπο προσπαθούν να αποδυναμώσουν παραπέρα το συνδικαλιστικό κίνημα ώστε πιο εύκολα να περνούν τα μέτρα που κάθε φορά έχουν ανάγκη προκειμένου να διασφαλίσουν την κερδοφορία των κεφαλαίων. Στο πλαίσιο αυτό, δεν είναι τυχαίο ότι στην Ελλάδα η αποκαλούμενη Επιτροπή Ειδικών συζητά ταυτόχρονα με το χτύπημα των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και τα ζητήματα των ομαδικών απολύσεων, των Συλλογικών Συμβάσεων, το ύψος του κατώτατου μισθού, την ευελιξία των αμοιβών.

Πρόσφατα, ο πρόεδρος του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών, Θ. Φέσσας, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Ημερησία» ανέφερε ότι «πρέπει ακόμη να επανεξετάσουμε τα προνόμια που έχουν δοθεί στους συνδικαλιστές (άδειες, μισθοδοσία, εύρος προστασίας) και τις διαδικασίες κήρυξης απεργίας», ενώ λίγες μέρες πριν σε συνέντευξή του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ επισήμανε πως «οι ρυθμίσεις σχετικά με τις απεργίες και ο συνδικαλιστικός νόμος πάσχουν σε άλλα σημεία, που πρέπει να προταχτούν ως προτεραιότητες (…) όπως είναι η υπερβολική προστασία των συνδικαλιστών, οι συνδικαλιστικές άδειες και η καταβολή της αμοιβής τους από τον εργοδότη, καθώς και θέματα σχετιζόμενα με την αντιπροσωπευτικότητα. Αυτά είναι τα ζητήματα που πρέπει να επιλυθούν κατά προτεραιότητα». Το ίδιο διάστημα, η Μαρία Τίσεν, επίτροπος Απασχόλησης της ΕΕ, επίσης σε συνέντευξή της στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, σημείωσε μεταξύ άλλων πως «χρειαζόμαστε μεταρρυθμίσεις στο νόμο για τις απεργίες».

Επίσης, στο πρόσφατο εβδομαδιαίο δελτίο του ΣΕΒ επισημαίνεται: «Και σήμερα, αν και η Ελλάδα έχει βελτιωθεί σημαντικά όσον αφορά στην ευελιξία της αγοράς εργασίας μετά το 2012, η χώρα μας συνεχίζει να διατηρεί κάποιες πρωτοτυπίες σε σχέση με την Ευρώπη, σε θέματα όπως η μονομερής προσφυγή στην υποχρεωτική διαιτησία, τα προνόμια των συνδικαλιστών ή η διοικητική έγκριση για ομαδικές απολύσεις». Ακόμα, ο ΣΕΒ θεωρεί ότι η ανταπεργία (λοκ άουτ) «είναι ένας τρόπος άμυνας απέναντι σε καταχρηστικές απεργίες».

Είναι προφανές ότι η επίθεση έχει ξεκινήσει. Σε αυτήν τη φάση καλλιεργείται συστηματικά η αντίληψη, η συκοφαντία ότι τα συνδικαλιστικά δικαιώματα είναι δήθεν προνόμια.

Ενας από τους βασικούς στόχους είναι το δικαίωμα στην απεργία. Σύμφωνα με δημοσιεύματα και του αστικού Τύπου, οι προτάσεις που έχουν πέσει στο τραπέζι είναι να αλλάξει ο τρόπος που ένα συνδικάτο λαμβάνει απόφαση για απεργία, να αυξηθεί ο χρόνος προειδοποίησης για την απεργία, να μειωθούν οι μέρες συνδικαλιστικής άδειας, να μπορούν οι εργοδότες να απολύουν συνδικαλιστές χωρίς καμιά διαδικασία κ.ά.

Το παράδειγμα της Βρετανίας

Το Μάη του 2016 έγινε νόμος στη Βρετανία το νομοσχέδιο που είχε φέρει η βρετανική κυβέρνηση στη Βουλή το καλοκαίρι του 2015. Η περίπτωσή της είναι ένας καθρέφτης για το τι συμβαίνει, έχει συμβεί ή θα συμβεί και σε άλλες χώρες, μεταξύ αυτών και στην Ελλάδα.

Βασικά χαρακτηριστικά του νόμου είναι η θέσπιση επιπλέον προαπαιτούμενων για να θεωρείται νόμιμη η λήψη των αποφάσεων για απεργία (και άλλες μορφές συνδικαλιστικής δράσης) αλλά και η διεξαγωγή της. Τα προαπαιτούμενα αυτά – αν δεν απαγορεύουν – αχρηστεύουν την απεργιακή κινητοποίηση καθώς βρίσκεται υπό το διαρκή έλεγχο και επιτήρηση των αστυνομικών δυνάμεων και της εργοδοσίας.

Συγκεκριμένα, ο βρετανικός νόμος για την απεργία προβλέπει:

• Για να ληφθεί απόφαση για οποιαδήποτε κινητοποίηση (απεργία ή άλλη κινητοποίηση μικρότερης διάρκειας από μια απεργία) απαιτείται από το συνδικάτο που θέλει να κάνει την κινητοποίηση να διεξαγάγει ψηφοφορία. Η ψηφοφορία θεωρείται έγκυρη εάν σε αυτή συμμετέχει το 50% των μελών. Για παράδειγμα, σε ένα συνδικάτο με 1.000 μέλη πρέπει να συμμετάσχουν στην ψηφοφορία τουλάχιστον τα 500.
• Για τις «σημαντικές» δημόσιες υπηρεσίες προστίθεται ένας ακόμα όρος προκειμένου να θεωρηθεί νόμιμη η απόφαση για κινητοποίηση. Ο όρος αυτός είναι ότι πρέπει να ψηφίσουν υπέρ της κινητοποίησης το 40% των μελών. Για παράδειγμα, σε ένα σύλλογο εκπαιδευτικών με 100 εγγεγραμμένα μέλη πρέπει να συμμετάσχουν στην ψηφοφορία τουλάχιστον τα 50 μέλη και να ψηφίσουν υπέρ της κινητοποίησης το λιγότερο τα 40 μέλη. «Σημαντικές» δημόσιες υπηρεσίες θεωρούνται η Υγεία, η Εκπαίδευση, η Πυροσβεστική, οι Μεταφορές, η συνοριακή φύλαξη, ο παροπλισμός πυρηνικών εγκαταστάσεων, η διαχείριση ραδιενεργών αποβλήτων και αναλωμένου πυρηνικού καυσίμου.

Για να γίνει κατανοητή η περαιτέρω αυστηροποίηση του νομοθετικού πλαισίου σημειώνουμε ότι σήμερα απαιτείται μόνο η απλή πλειοψηφία των συμμετεχόντων στην ψηφοφορία.

• Οι εργοδότες στον ιδιωτικό τομέα θα πρέπει να ενημερώνονται τουλάχιστον 14 μέρες πριν από την κήρυξη της απεργίας (από 7 που ήταν πριν) και, όπως ήδη αναφέραμε, σύμφωνα με τη διαβούλευση, θα μπορούν να προσλαμβάνουν απεργοσπάστες για να καλύψουν τα «κενά» που θα δημιουργηθούν από τους απεργούς.

Ιδιαίτερα αποκαλυπτικές για τις προθέσεις του κεφαλαίου είναι οι διατάξεις για τον τρόπο διεξαγωγής της απεργίας και κυρίως τον τρόπο δράσης της απεργιακής φρουράς. Συγκεκριμένα, για να γίνει η απεργία πρέπει το συνδικάτο να υποδείξει ένα πρόσωπο ως επικεφαλής της απεργιακής φρουράς και το όνομά του να γνωστοποιείται στην αστυνομία. Ο επικεφαλής πρέπει να φέρει γραπτή εξουσιοδότηση από το συνδικάτο. Το πλαίσιο γίνεται ακόμα πιο ασφυκτικό καθώς τα στοιχεία για την κινητοποίηση επίσης κοινοποιούνται στην αρμόδια κρατική υπηρεσία. Η αρμόδια κρατική υπηρεσία αποκτά επιπλέον εξουσίες, μεταξύ άλλων τη δύναμη να επιβάλλει πρόστιμα μέχρι και 20.000 λιρών εάν διαπιστωθεί ότι δεν τηρήθηκαν οι προβλεπόμενες διαδικασίες.

Συμπερασματικά, η κήρυξη και η πραγματοποίηση της κινητοποίησης θα βρίσκονται υπό τον πλήρη έλεγχο του αστικού κράτους, αποδυναμώνοντας ένα από τα βασικά της χαρακτηριστικά, που είναι η αντίσταση στην επιβολή αντεργατικών σχεδιασμών του εργοδότη αλλά και συνολικά στην εφαρμογή αντεργατικών πολιτικών του κράτους.

Διαρκώς στο στόχαστρο

Η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική από αυτή που θέλουν να παρουσιάσουν οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου για την κατάσταση των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων στην Ελλάδα.

Τα συνδικαλιστικά δικαιώματα είναι το ελάχιστο μέσο προστασίας απέναντι στην αυθαιρεσία και ασυδοσία των εργοδοτών, και όχι προνόμια. Από την άλλη, ακόμα και σήμερα και ενώ τα όποια συνδικαλιστικά δικαιώματα βρίσκονται σε ισχύ οι κεφαλαιοκράτες δε διστάζουν να προχωρήσουν σε απολύσεις εργατών εκλεγμένων σε διοικήσεις συνδικάτων και κάθε εργάτη που πρωτοστατεί στην οργάνωση των αγώνων. Να διαλύουν διοικήσεις σωματείων αλλάζοντας τόπο εργασίας στα μέλη τους, να εκφοβίζουν τους εργάτες προκειμένου να μη συνδικαλιστούν, να στήνουν εργοδοτικά σωματεία, να επιβάλλουν μονομερώς ενέργειες που χτυπάνε τα δικαιώματα των εργαζομένων γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων τους τα όσα ελάχιστα προβλέπει το σχετικό νομικό πλαίσιο υπέρ των εργατών.

Ακόμα, πάει πολύ οι κεφαλαιοκράτες που ξεζουμίζουν κάθε στιγμή την εργατική τάξη, που απολαμβάνουν γενναίες φοροαπαλλαγές από το κράτος, που επιχορηγούνται από αυτό παίρνοντας δωρεάν «ζεστό» χρήμα, το οποίο προέρχεται από τη φορολεηλασία του λαού, να μιλάνε για συνδικαλιστικά προνόμια!

Αλλωστε, τα συνδικαλιστικά δικαιώματα βρίσκονται στην κλίνη του Προκρούστη καθημερινά. Το δικαίωμα της απεργίας ακυρώνεται στην πράξη από τους μηχανισμούς του αστικού κράτους. Τα στοιχεία είναι αποκαλυπτικά και αμείλικτα: Στην Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών «ΝΟΜΟΣ» είναι καταχωρημένες 121 δικαστικές αποφάσεις για απεργιακές διαφορές, για την περίοδο 1985 – 2001. Από αυτές, οι 104 έκριναν παράνομη την απεργία, ενώ μόλις 17 την έκριναν νόμιμη! Μάλιστα, από τις 17 αποφάσεις, τουλάχιστον τρεις πρωτόδικες ανατράπηκαν στο Εφετείο! Συνολικά, στο συγκεκριμένο διάστημα, που ξεκινάει τρία μόλις χρόνια μετά την ψήφιση του Ν. 1264/82 από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, το 88% των απεργιών κρίθηκαν παράνομες!

Σύμφωνα με μια άλλη επεξεργασία, την οποία είχε κάνει και δημοσίευσε ο «Ριζοσπάστης» το 2008, από το 1999 μέχρι και τον Ιούνη του 2008 εκδικάστηκαν 248 προσφυγές της εργοδοσίας σε βάρος απεργιακών κινητοποιήσεων (εξαιρείται ο Δεκέμβρης του 2003 και ολόκληρο το 2005, επειδή το Πρωτοδικείο δε διέθετε τα στοιχεία). Από αυτές τις προσφυγές, οι 215, δηλαδή το 86,7%, κρίθηκαν πρωτόδικα παράνομες ή/και καταχρηστικές! Νόμιμες κρίθηκαν 30, ενώ 3 ακόμα προσφυγές παραπέμφθηκαν να δικαστούν σε άλλο δικαστήριο ή συνέτρεξε άλλος λόγος, ώστε να μη βγει τελεσίδικη απόφαση.

Κατακτιούνται, δεν χαρίζονται

Αποδεικνύεται ότι στο έδαφος του καπιταλισμού καμία εργατική και λαϊκή κατάκτηση δεν είναι δεδομένη και εξασφαλισμένη.

Η αντιμετώπιση της προσπάθειας χτυπήματος των συνδικαλιστικών ελευθεριών, πρώτα απ’ όλα του δικαιώματος στην απεργία, της καταστολής και ποινικοποίησης των εργατικών και λαϊκών αγώνων είναι υπόθεση του ίδιου του κινήματος, πλευρά της γενικότερης πάλης του για τα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα.

Είναι μια μάχη που συνδέεται άρρηκτα με την πάλη για τις ΣΣΕ, συνολικά για τη διεκδίκηση αιτημάτων που απαντούν στις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων. Είναι μια μάχη που περνά μέσα από την ανασύνταξη και αναζωογόνηση του εργατικού και λαϊκού κινήματος, ώστε ιδιαίτερα η νέα βάρδια της εργατικής τάξης να παραμερίσει τις δυνάμεις του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, να αγκαλιάσει τα συνδικάτα και να υπερασπιστεί το δικαίωμά της να αγωνίζεται και να δρα συλλογικά με καθαρό ταξικό προσανατολισμό.

rizospastis.gr

Την Τρίτη 9 Αυγούστου η εκδήλωση στην Ακρόπολη για το έγκλημα στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι

Κάλεσμα μαζικής συμμετοχής στην κινητοποίηση για τα 71 χρόνια από τις ρίψεις των ατομικών βομβών από τις ΗΠΑ στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, απευθύνει η Ελληνική Επιτροπή για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη (ΕΕΔΥΕ). Η κινητοποίηση θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη 9 Αυγούστου, στις 08.00 μ.μ. στον βράχο της Ακρόπολης, με κεντρικά συνθήματα «Να καταδικάσουμε το έγκλημα των ΗΠΑ σε Χιροσίμα – Ναγκασάκι» και «Να καταδικάσουμε τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και εμεμβάσεις».

Στο κάλεσμά της η ΕΕΔΥΕ σημειώνει: «Εβδομήντα ένα χρόνια συμπληρώνονται από το ιμπεριαλιστικό έγκλημα των ΗΠΑ κατά του λαού της Ιαπωνίας, κατά των λαών, που το πυρηνικό μανιτάρι εξαφάνισε από προσώπου γης χιλιάδες ανθρώπους στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι (6 και 9 Αυγούστου του 1945). Τεράστιες οι υλικές καταστροφές με ισοπεδωμένες τις δύο πόλεις – στόχους των ΗΠΑ. Πραγματικός στόχος οι λαοί, η ΕΣΣΔ, το ανερχόμενο επαναστατικό και εργατικό κίνημα. Ακόμα και σήμερα η ιμπεριαλιστική προπαγάνδα, προσπαθεί να συγκαλύψει τους πραγματικούς στόχους, χρησιμοποιώντας το ψέμα της «στρατιωτικής αναγκαιότητας» των πληγμάτων κι ενώ ο Β’ Παγκόσμιος ιμπεριαλιστικός Πόλεμος είχε τελειώσει!!!

Διανύουμε μια περίοδο εξαιρετικά επικίνδυνη για τον ελληνικό λαό, για όλους τους λαούς του κόσμου. Οξύνονται οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί και αντιθέσεις σε όλο τον πλανήτη. Παραμένουν οι πολεμικές εστίες στη Συρία, τη Λιβύη, το Ιράκ, το Αφγανιστάν, η σύγκρουση στην Ουκρανία, και προστίθενται νέες. Στην πράξη αποδεικνύεται ο πολύ επικίνδυνος ρόλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, οι στοχεύσεις τους για τον έλεγχο πλουτοπαραγωγικών πηγών και αγορών, σε ανταγωνισμό με τη Ρωσία και την Κίνα.

Οι αποφάσεις της πρόσφατης Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ στη Βαρσοβία (8 και 9 Ιουλίου) επιβεβαιώνουν τον εγκληματικό χαρακτήρα της ιμπεριαλιστικής οργάνωσης, και αποκαλύπτεται ότι ο κίνδυνος γενικευμένης αναμέτρησης έρχεται πιο κοντά. Αποφάσισαν -με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ παρούσα- την παραπέρα συγκέντρωση δυνάμεων στα σύνορα των χωρών – μελών με τη Ρωσία, την ολοκλήρωση της εγκατάστασης της «Πυραυλικής Ασπίδας», τη μονιμοποίηση και ενίσχυση της ΝΑΤΟϊκής παρουσίας σε Μαύρη Θάλασσα, Αιγαίο, Μεσόγειο, Βαλτική, και τη συνέχιση της στρατιωτικής παρουσίας σε Αφγανιστάν, Ιράκ, Δ. Βαλκάνια, Καύκασο και Β. Αφρική. Στην ανακοίνωση των συμπερασμάτων ΝΑΤΟ και ΕΕ, σε συνεργασία και στρατιωτικό συντονισμό, δηλώνουν ετοιμότητα να χρησιμοποιήσουν πυρηνικά όπλα.

Οι ευθύνες της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ (και των άλλων αστικών κομμάτων) είναι μεγάλες γιατί με την πολιτική της βαθαίνει παραπέρα η εμπλοκή της χώρας μας σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους, βάζοντας τον λαό μας σε μεγάλες περιπέτειες. Ενώ την ίδια στιγμή, σε περίοδο ανέχειας για τον λαό μας, δαπανά τεράστια ποσά για στρατιωτικές δαπάνες στo πλαίσιo των ΝΑΤΟϊκών σχεδιασμών. Η ΕΕΔΥΕ καλεί σε μαζική συμμετοχή, στην εκδήλωση στις 9 Αυγούστου στην Ακρόπολη. Με τη συμμετοχή μας να καταδικάσουμε αποφασιστικά το ιμπεριαλιστικό έγκλημα στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, και να τιμήσουμε τα θύματα της θηριωδίας.

Παλεύουμε και Απαιτούμε:

• Καμιά εμπλοκή της χώρας μας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και πολέμους.
• Να καταργηθούν ΟΛΑ τα πυρηνικά όπλα. Να απαγορευθούν οι πυρηνικές δοκιμές.
• Να κλείσουν όλες οι ευρωτλαντικές βάσεις και τα στρατηγεία που υπάρχουν στην Ελλάδα.
• Να γυρίσουν πίσω όλες οι στρατιωτικές δυνάμεις που συμμετέχουν σε επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.

• Να αποδεσμευτεί η Ελλάδα από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ με τον λαό νοικοκύρη στον τόπο του».

Ανακοίνωση για τα 71 χρόνια από τη ρίψη ατομικών βομβών στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι

Σε ανακοίνωση του για τα 71 χρόνια από τη ρίψη ατομικών βομβών στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ αναφέρει:

«Συμπληρώνονται φέτος εβδομήντα ένα χρόνια από το ιμπεριαλιστικό έγκλημα των ΗΠΑ στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, όπου εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από τις ατομικές βόμβες, ενώ χιλιάδες εξακολουθούν να πεθαίνουν κάθε χρόνο από τις συνέπειες της ραδιενέργειας.

Σήμερα 71 χρόνια μετά, στο έδαφος της καπιταλιστικής κρίσης οξύνονται οι ανταγωνισμοί μεταξύ κρατών και μονοπωλίων, για τη διανομή των αγορών και των πλουτοπαραγωγικών πηγών, ιδιαίτερα στην ευρύτερη περιοχή μας μεγαλώνει ο κίνδυνος ενός γενικευμένου πολέμου, με εμπλοκή και της Ελλάδας. Απόδειξη οι επεμβάσεις, οι δεκάδες τοπικοί και περιφερειακοί πόλεμοι με θύματα τους λαούς και με χιλιάδες πρόσφυγες και ξεριζωμένους. Αναδεικνύεται η ανάγκη το εργατικό λαϊκό κίνημα να έχει σταθερά στον προσανατολισμό του την πάλη ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τις αιτίες που τον γεννούν.

Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, όπως και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, συμμετέχει πρόθυμα και ενεργά σε όλους τους επικίνδυνους σχεδιασμούς των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ, που στο πλαίσιο του ανταγωνισμού τους με τη Ρωσία μπορούν να προκαλέσουν πραγματικό ολοκαύτωμα στους λαούς της Ευρώπης και γενικότερα. Στήριξε τις πρόσφατες αποφάσεις του ΝΑΤΟ, την εμβάθυνση της συνεργασίας με την ιμπεριαλιστική ΕΕ, που με πρόσχημα την «ειρήνη» και την «ασφάλεια», επιδιώκουν την «ασφάλεια» της κερδοφορίας των ευρωαμερικανικών μονοπωλίων σε βάρος των δικαιωμάτων των λαών.

Ο καπιταλισμός δεν εξανθρωπίζεται, δεν μπορεί να δώσει λύση στα βασικά λαϊκά προβλήματα, ούτε να εξασφαλίσει ειρήνη για τους λαούς. Οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι θα υπάρχουν όσο η εξουσία θα βρίσκεται στα χέρια των καπιταλιστών.

Η αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ και όλους τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, η πάλη για την υπεράσπιση των συνόρων και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας, για απεμπλοκή από ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις, είναι αναπόσπαστη με την πάλη για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου με τους λαούς κυρίαρχους και τη δική τους εξουσία.»